Cevheri çıkart

Sabah yürüyüşüme çıktım. Yolun ortasında bir tek, siyah, gümüş renkte paletleri olan, şık, küçük numara kadın ayakkabısı gördüm. Aklımdan anında bir sürü senaryo geçti. En kötüsünden başlayarak olumluya doğru açıldı da açıldı konu yelpazesi. İçimden de bir ses;“ içindeki cevheri çıkart, yapabilirsin. Sen de güzel güzel öyküler yazabilirsin.” Dedi.

Ne yazık ki “ yazamayacağımı “ söyleyen ses baskın çıktı her zamanki gibi. Vazgeçtim. Hem de bunu desteklemek adına, kendini kabullenme ile ilgili deneyimlerimi hatırlattım kendime. Bunlardan biri atletizm çalışmalarımla ilgiliydi. Ben kısa mesafeli koşularda iyiydim. Bunlarda başarılar kazanmıştım. Hatta o yüzden beden eğitim öğretmenlerim bu özelliğimi değerlendirmek adına bayrak yarışlarında da beni en öne koyarlardı, çıkışım hızlı diye. Fakat malum uzun soluklu olarak gördüğüm öykülere yetecek kadar kondisyona sahip değilim. Sözcükler onları eyleme koymadıkça anlamsızdırlar. Ben iyisi mi yine çok sevdiğim denemelerime devam edeyim.