CHP'nin teşkilatçılığı

CHP Küçükçekmece İlçe teşkilatında görevli bir dostumuz, partinin 84.kuruluş yıl dönümü etkinliklerine katılmak için bizi de Ankara'ya davet etti. Anıtkabir ziyareti için iyi bir fırsat deyip daveti kabül ettik etmesine de; bakın parti teşkilatı bize neler etti!

O gün tüm hazırlıklarımızı tamamlayıp, buluşma noktasına hareket ettik. Yavaş yavaş kalabalık artıyordu ama, görünen o ki, en fazla 20 kişilik bir kafile olacaktık.

Saat 21, 30 da hareket edeceğimiz söylenmişti bize, ama ortada ne otobüs ne de partili bir görevli vardı. Beklemekten başka yapacak bir şey de yoktu zaten. Yaklaşık bir saat sonra partili dostumuz çıka geldi ve bir aksilikten dolayı Saat 22, 30 da otobüsün burda olacağını söylese de, cep'ten cep'e yapılan bağrış-çağrışlardan işlerin iyi gitmediği ortaya çıkmıştı.

Saatler ilerledikçe bizim kafilede homurdanmalar ve partiye sitem sesleri yükselmeye başlamıştı. 2 saattir ayakta beklemek bir yana, bir de bizi tatile çıkıyor zanneden ahbaplara dert anlatmak çıktı başımıza. Uzaktan gördüğümüz far ışıklarında kendimizi öne atıp, birilerinin bizi almasını bekleyen oto stopçulara dönmüştük adeta.

Ankara ve Anıtkabiri görme heyecanımız kaybolmak üzereydi artık. Saat 24, 00 olmuştu, eve dönmek en iyisi diye düşünürken, partili dostumuzun ricası ile biraz daha beklemeyi kabül etmiştik. Defalarca yapılan cepten ğörüşmeler her ne kadar partili döstumuzun yüzünde allıklar-morluklar oluştursa da nihayet saat 01, 30'da otobüsü getirmeyi başarmıştı.

Adına otobüs denen bu yaşını başını almış külüstürde ne servis elemanı, ne klima, ne de rahat edecebileceğiniz koltuk var. Üstelik gecenin ayazında buz kesmemiz de cabası.

Her ihtiyaç molasından sonra, beslenme saati gelen çoçuklar gibi birer lokmacık hazır kekle idare etmeye çalıştık. Bir an önce bu yolculuk bitsin istiyorduk ama, 6 saat sürer dedikleri İstanbul-Ankara arası nedense 9 saattir bitmemişti! Göz kapaklarıma hakim olamadığım bir anda Ankara'ya geldiğimiz anons edildi de kendime geldim.

İstanbul'a dönüşümüz de farklı olmadı zaten. Bir daha mı asla! Devamı yok bunun...

Bu geziden aklımızda ve anılarımızda kalacak en güzel şey, Ata'nın kabrini görmek bahtiyarlığı ve o coşkulu kalabalıkla yaşanan duygusal anlar olacak.

CHP teşkilatının bu geziyi işkenceye çevirme becerisini, hala 22 Temmuz'dan her hangi bir ders çıkarmadıklarına veya hallerinden memnun oldukları rahatlığına bağlıyorum.

İtiraf ediyorum; böyle bir organizasyonda AKP'nin en küçük İlçe teşkilatı bile oraya 10 dakika da 10 otobüs yığar ve o geziye katılanlar da bir dahaki sefere yeni bir katılımı dört değil 14 gözle beklerdi...