Cibranî-10 (Savaş)

Günahkâr mı günahkâr olduğu toplum tarafından damarlarına zerk edilmiş bir musikî ses sanatçısı kadın bir kez daha ve bilinmez ki kaçıncı kez daha aşık olmuş. Belki aşk değildir de adına aşk diyormuş. Ama bu kez bu duygu öyle sıcak öyle nemli yüzüyor ve göğsünden boğazına yükseliyormuş ki kadın var olduğundan beri, aşkın varolduğunu hissettiğinden beri ilk kez böylesine hissettiğini hissediyormuş.

Hisler kalpde durduğu gibi durmazmış ondan edebiyat, şiir ve şair ortaya çıkarmış ya kadın da bu duyguların itmesiyle musikî sözler yazıyormuş. Kendine olağanüstü gelen bu satırları kimselere ve dahi sevdiğine de göstermiyormuş, biraz zaman geçince seslendirmeyi de hayal etmekteymiş. Yalnız o bu yolda dönüşürken sevdiği adam onu kendisinin derinliğine sahip biçimde sevmiyormuş. Ne gam, kadın bu hislerle sarhoş olur onda tad bulur olmuş. Yalnız duygulardan değil mey'den de sarhoş olurmuş bir gece  yazabileceği en başarılı satırları kağıda yazıp dökmüş, döktükleri de günahkârlık duygusunun kelimeler vuruşuymuş ama ne fark eder, kadın hissediyormuş

“ Gözüm düşman yüzüme, müzikler düşman kalbime, kalbim düşman bedenime. Savaş var dipte derinde; cephe gerisinde”

Sonra hangi mey'dendir bilinmez, son satırları olmuş bu dize..

Kim bilir hangi yarayı aldı en son cephede?