Cibranî-25 (Güç)

Çok çalışan ve işkolik olan bir kadın yorgun düşmüş bir ilkbahar gününde. Hangi bilindik ilaçları almışsa gelememiş bir türlü kendine. Doktora git, doktora git diye söylenmiş çevresindeki herkesler de. Kadın doktorun çözüm bulamayacağını derinden derinden hissediyormuş bunun o bildik hastalıklardan olmadığını seziyormuş. 

Bambaşkaymış onu sıkan, daraltan kendinden soğutan bu ne olduğu bilinmez ama hissedilir illet gibi ruh hâli. Sıkıntı dense değil, bezginlik dense değil, belki kelimeler dahi bunu yüklenebilir durumda henüz değil. Bunu taşımak insandan başka mahlukatın yükü de değil.

Nihayetinde gitmiş doktora, ne desin “sıkıntım var demiş” Adam da nereden bilsin stateskop ile kalbini dinlemiş. Stateskop ise doktorun çözemediği şekilde dile gelmiş “Çok güçsüzdür ruh, Tanrı öyle yaratmıştır aksi halde kırar prangasını kaçar. Nispeten çok çok güçlüdür beden ama kırmaz prangayı(kendini) o zayıflığa muhtaçtır çünkü. Ve insanın doğasındandır zayıf olanı baskı altında tutup faydalanmak..” İnanmıyorsan tarihe bak… Bunu duymamış doktor ama sezer gibi olmuş, kadın da  kısmen anlarmış ama anlatamazmış..