Cibranî-29 (Taşkın)

Dünya üzerindeki insanların sahtekârlıklarından bezgin hâle gelen, dünyanın gidişatından endişelenmeyi atlayıp iğrenir hale gelen ve elinden bir şey gelmeyen bir adam işini, evini bırakmış. Sarhoş olup olup düşünmeyi de bırakmış. Ayılıp insani ihtiyaçlarını giderdikten sonra bu dünyadan çıkışın bir yolu olan alkole sığınmış. Bir gece yine bir sahilde sızıp kalınca deniz alkole kızıvermiş. Alkol dile gelip “Kızma” demiş. “Sürekli tamamlanmamışlık duygusu yaşamak nasıl bir taşkınlıktır bilir misin? Ben bu bîçarenin taşkınlığını alıp sükun veririm” deyince deniz durgunlukla tepki, böylesi bir taşkınlığın yüküne hak vermiş