Cibranî-33 (Ezber)

Bilgi ve geçmişe meraklı bir öğrenci, kazanmış üniversiteyi. Kütüphaneden çıkmaz, kitaplardan ayrılmaz olmuş. Okudukça okumuş okudukça okumuş okudukları geçmişe inen bir merdiven gibi olmuş, yeraltına iner gibi hissetmiş kendini.

Ama bir gün başka bir kitap geçmiş eline. Hiç öyle şan şeref dememekte, duyguları milliyetçi milliyetçi galeyana getirmemekteymiş her bir cümle. Çocuk şaşırmış ve epey de yorgun olduğundan evin yolunu tutmuş. O yorgun bir zihinle toplu taşımada gözünü kapatıp dinlenirken aklıyla kalbi bir konuşmaya tutuşmuş.

Bugüne dek akıl hep yüksek sesle kendiyle iftihar ediyormuş ama bugün kalbe eğilip fısıldamış “çok şey öğrendim bugün; ezber olmayan acı olan” Kalp de ona fısıldamış “ben hep sana fısıldardım, sen bugün anladın, geç oldu uyanman.”