- Kategori
- Edebiyat
Cibranî-34 (Karmaşa)
Oldukça ihtiyar ve dünyanın pek çok yerinde uçmuş iki kuş bir araya gelmiş, İkisi de birbirine öleceğini hissettiğini söylemiş sonra oturup saatlerce konuşmuş, dünyanın güzelliklerini yad etmiş ve konuşacak bir mevzu bulamayıp susmuşlar. Çok geçmemiş, biri diğerine “İnsanlar” demiş. O da hep üstlerinden çok geçtim, çok izledim, birkaç kez ölümlerinden sıyrılabildim demiş. O esnada yıllanmış ağaç araya girmiş “onlar hem tat hem acı, alemin garip varlıkları, sevmiyorum” demiş. Toprak araya girmiş; “onlar başka” demiş.
“Büyürler ve günahları öğrenirler, ardı ardına gelir mutsuzluklar, yıldırım gibi çarpar pişmanlıklar. Bulut gibi, bazılarına bazıları zebani gibi çöker anılar; kimilerini sağanak gibi temizler gibi hissettirir gözyaşları.”
Bir karmaşadır onlar, çözemezler de karmaşayı..