- Kategori
- Edebiyat
Cibranî-38 (Ölüm)
Her gün insanların öldürüldüğü topraklarda bu duruma dayanamayan mutluluk bir sokakta karşısına çıkan ölümün göğsüne elini dayayıp, artık bu sokaklarda gezmemesini, kendisinin bu sokaklarda gezeceğini ve sıranın ve zamanın kendinde olduğunu söylemiş.
Acı acı gülmüş ölüm. Mutluluğu saflıkla itham etmiş.
“Ben buraya kendim gelmem, buraya gelen, gelmek zorunda kalan son ölümüm, son yolum ben. Bir yerlerde erdemler öldürülmeden insanlar öldürülmez. Hepsi her gün, kimileri bir günde onca onca erdemi katleder. İnsanın bedenen ölmesi katliamın son safhasıdır ve insanların sesi bu safhada çok çıkıyor. Ben yalnızca çürümüş son parçaları alıyorum.”