Çiçeğimsin nergis

Şükrediyorum Yaradan’a, öyle güzel şeyler bahşetmiş ki biz insanlara. Her biri mucize, her biri olağanüstü. Hele çiçekler, renkleri çeşit çeşit, ton ton, biçimleri, şekilleri, boyları hepsi birbirinden farklı, birbirinden güzel. Baktıkça insanın içini büyük bir huzur kaplıyor. Ya kokuları mis gibi. Hem gözümüzü, hem de ruhumuzu şenlendirir, bu olağanüstü çiçekler. 

Nergis de bu güzel çiçeklerden sadece biri. Öyle güzeldir, öyle mis kokar ki, koklamaya kıyamazsınız. Mitolojide; nergisin hayli acıklı, hayli iç acıtan bir hikâyesi vardır. Dağ perisi Ekho, kendini beğenmiş Narcissos’a âşık olur, ancak ne yazık ki aşkına karşılık bulamaz ve bu aşk yüzünden hayata veda ederken Narcissos’a ilenir. Kimseleri beğenmeyen Narcissos bir gün göle baktığında, gölün üstüne yansıyan kendi görüntüsüne âşık olur ve bu aşk onu tüketir. Öldüğü yerde nergis çiçekleri açar. O gün bu gündür nergis kendini beğenmişliğin simgesi olarak anılır. 

Mordoğan’da, bu mevsim nergis tarlaları o muhteşem görüntüleri ile gerçekten görülmeye değerdir. Pencereden dışarı bakıldığında; Sanki beyaz sarı desenli halılar kaplamıştır, yeryüzünü. Buram buram meltem eşliğinde gelen mis kokusu de cabası. 

Sabah dört civarında kalkar Mordoğan’ın halkı. Nergisleri keser, demet demet hazırlayarak sekizdeki İzmir otobüsüne yetiştirebilmek için adeta birbirleri ile yarışırlar. 

Gerçi biz insanoğlu, son zamanlarda tüm tabiatı ve güzelliklerini betonla kaplamakta ve yok etmekteyiz ama ben hala nergis demetlerini gördüğümde; İçimi büyük bir sevinç kaplıyor. Tek tük de olsa hala o tarlaların var olduğunu hissediyorum. 

Sevdiklerime bir demet nergis ile sevgimi götürüyorum. 

Ayşen Arslangiray Kura