Çiçek, böcek, yeğenim

Bir gün de çiçekten böcekten yazayım istiyorum kaç zamandır. Tüm duyularımı çiçeğin böceğin varlığına, çevirmeme rağmen bulamıyorum. Bir yerlerde saklanmışlar da ben mi bulamıyorum, yoksa neşeye nair bir şey kalmadı mı günlük yaşamımda.... Derken

Sevgili yeğenimin doğum günü bugün!!!

Sözünü ettiğim yeğenim, bundan iki yıl önce yine böyle ayazla çaresizliğin birbirine karıştığı bir gün gelmişti dünyaya. Yalvar yakar izin alıp bir geceliğine gittim 650 km yolu. Ama değdi. Bu gün hatırlıyorum ki şimdi dünyalar tatlısı bir meleğe dönüşen bu yaratığın, o zamanki kara kuru, bıcır bıcır halini bir ben görebildim aile eşrafından.

O ne mucizevi bir andı. O ne tarif edilmez bir umut, ne büyük bir mutluluktu sağlıkla doğduğunu görebilmek. O ne uzun ve zorlu bir bekleyişin, gülümsemeye dönüşen büyüsüydü. Dün gibi.

İki üç gün sonra, 2. yaşı için bayramı ve yeni yılı kullanıp yine aynı 650 km yolu gideceğim. Yine kaçırılmaması gereken kısacık bir zaman dilimine hırsla sarıldım. Gidiyorum işte, Buradaki ' kral mı çıplak ben mi ' kargaşamı, ' melekciğimin hüzünlü portresi' ni, ' kadından şoför olmazlığın aymazlığını yanıma almadan, çıkpı gidiyorum. Sadece sevdiklerimi görmek, sevgili tontoşumun gülücükleriyle etrafa yaydığı o masumiyeti içime çekmek için gidiyorum.

Tanrım diyorum kendi kendime, dünya üzerindeki en güzel şey herşeyi aşkla sevebilmek, sadece sevgilileri değil çiçekleri, böcekleri, sokaktaki insanı, çok sevgili yeğenleri...

Arayınca buluyormuşum bak! Neşeye dair bir güzellik yaşamda. Bu duyguyu yüreğimden ve beceriyi de aklımdan eksik etme.

Başka türlü çekilmez bu olmazlar, olurlar...

İyi bayramlar, mutlu yıllar...