Çiçek Pasajı

bilemem

hangi bahara yar
yağmur olur yağarsın
açarsın dallarda çiçek çiçek


ateşli çubukların
ateşler içinde biçim biçim dünya
yakacağım ne varsa
vuslat düğüm çözülmüyor


söyle şimdi hisar kalesi
kim kuşatıyor seni
petekgözlü daracık odaların
arzularım özüm özüm
doruklara bir düşkünlüğüm var
dudaklarımdan zifirî kan sızıyor


kan sızıyor sokaklara
ipince


yüreğime örülmüş alazlı yangınlardan bir kafes
yürüyemiyorum donmuş ayaklarım
parmaklarım kopmuş
çilekeş bedenim kör kuyularda saki
durmaksızın dağıtıyor kızıl şarap
demleniyor nefesler kokuyor sadece aşk


uçurumlardan düşmüş kırılmış şişe parçaları
ücra köşelerde düşeyazan bir batık
“koynunda güneşle beraber uyur”


şu gördüğün yıkılmaz sanılan
- aşkın heybetli köprüsü
altından üstünden geçenler gerçeği bilir
varlığında yokluğunda aranır emzik gibi
hep gözyaşlarımla yazdım seni
–dolu dolu abidevî
rüzgar ve su damlasıyla tanecikler
asılır boşluğa çıdam
buzul sarkıtlar


dört mevsim üç yüz altmış beş gün yirmi dört saat şu an
sanki asırlardır erginleşen özlemlerim

neredesin sevgilim
ne haldesin

 


 
 
nil alaz