Çiçek tarhı

İskoçya'ya gitmiştim bir zamanlar. Bir ormanın içinden tek araç geçebilecek darlıkta açılmış, kıvrıla kıvrıla giden bir yolun sonunda, hepsi hepsi 14 odanın bulunduğu, ortaçağdan kalma nefis bir antik butik otelde kalmıştım. Otelin önü geniş bir golf sahası, etrafı yine eski binalar, ağaçlar ve tepelerle çevriliydi ve hepsi otele aitti. Odamın penceresinin önünde bir çiçek tarhı vardı ve tam karşısına denk gelen eski bir yazı masası. Odaya yayılan mis gibi çiçek kokuları ve güneşin izleri, insanda o masada oturup, ömrünün sonuna kadar şiirler, romanlar yazma isteği uyandırıyordu. Hiç dönmek istememiştim; şömine önünde konyak ve kahvemi yudumlamak, berjer koltuğa gömülüp kitabımı okumak.. sıcak sohbetlere katılmak... Bugünkü çiçek kokuları bende yine o pastoral anıları depreştirdi işte... Oradan geri dönmek zor gelse de, böyle bir hatıranın olması bile insanın acıyan ruhunu gülümsetiyor.