Çifte ölüm

Koca dağlar gelse de üstüne yine de yıkılmazmış da insan. Dostun bir çakıltaşı gelse ezer de geçermiş.

Hani Hallacı- Mansuru darağacına çektikleri zaman herkes eline bir taş alıp atmış üstüne. Tam o sırada dostlarından birisi de eline aldığı gülü atmış. O zamana dek susan Mansur suskunluğunu bozup atılan taşlar yaralamadı da beni dostun attığı o gül yaraladı demiş. Böyledir işte.

Muhatabının en zayıf anını bekleyen hayvanlar âleminde sırtlanlarla çakallarmış. İnsanlar arasında da vardır böyleleri.

Dikkat ederseniz koca adamları yatağa düşüren dertlerin kaynağında dostların açtığı yaraları bulursunuz. İşte bunun adına çifte ölüm derler.

Hani öldüm öldüm amma şimdi iki defa öldüm derler ya işte bunun içindir.

***

“Hayatının sonuna gelmiş olan Aslan, birazcık nefes alabilmek için, ininin önüne uzanmış yatıyordu… Çok hasta ve nefes nefeseydi. Tebaasındaki bütün hayvanlar, etrafında toplanarak, onun kuvvetten düştüğünü gördükçe yaklaştılar. Nihayet, artık ölmek üzere olduğunu iyice anladıklarından, her biri ayrı ayrı, içinden şöyle düşündü:

"İşte, tam yaptığı haksızlıkların hesap verme zamanı"

Sonra, yaban domuzu, keserleriyle üzerine çullandı, bir yaban öküzü de boynuzlarını biledi. Fakat bütün bunlara rağmen, arslan hâlâ önlerinde aynı bitkin halde yatıyordu. Bu vaziyeti uzaktan takip eden Eşek, ortada artık korkulacak bir şeyin kalmadığına iyice kanaat getirince, kuyruğunu havaya kaldırarak, yaşlı aslan’a iyice yaklaşıp arka ayakları ile yüzüne vurdu, vurdu. Aslan, iki türlü ızdırabının arasından, "İŞTE BU ÇİFTE ÖLÜM!" diye inledi.

***

Aslanlar ölümleri yaklaştığında sürülerini terk eder ıssız bir yere giderler orada yalnız başına ölürlermiş.

Bu öyküyü okuduktan sonra ne kadar haklı oldukları bir kez daha anlaşılmıyor mu? Kalabalıklarda çifte ölümle ölmektense bir başına ölmek daha yeğdir aslında.