Çığlık çığlığa

Bir çocuk ağlıyor gecenin en karanlık yerinde

Gecenin karanlığını nasıl da deliyor feryatları

Arıyor anasının kucağını basmıyor olsa da bağrına

Bir çocuk durmadan ağlıyor anne, çığlık çığlığa…

***

Ta köşe başından bile duyuluyor içli çığlıkları

Deliyor boydan boya gecenin karanlığını

Elleri üşümüş, besbelli aç, susuz ve uykusuz

Bir çocuk durmadan ağlıyor anne, çığlık çığlığa…

***

Yüreğinin en köşesinde bir çocuk, düşleri yok

Park nedir oyun nedir bilmiyor unutmuş artık

Kapatmış kalbinin kapılarını dünyaya sessizce

Yaralı o çocuk durmadan ağlıyor anne, çığlık çığlığa…

*** 

Kin nefret şiddet kokuyor kentin her köşe başında

Yüreğine kor ateşler düşüyor elinde bir kara kalem

Çiziyor gözümün tam göbeğine sana hasret bir çocuk

Ve bir “sen” süzülüyor yanaklarından damla damla…

***

Sonra bir otobüs geçiyor önünden meçhule giden

Biniyor omuzlarında artık taşıyamadığı yokluğunla

Düşüyor başı, bakakalıyor pencere kenarından

Bir çocuk durmadan sana ağlıyor anne, çığlık çığlığa…

***  

“O çocuk benim” her gün bir parçan eksiliyor içimden

Yalnızlığın girdabında bir köşede sessizce ağlıyorum

İçim kan ağlasa da asla, çıkmıyor hayalin düşlerimden

Gittiğin o günden beri ağlıyorum anne, çığlık çığlığa…

***

Beni böylece öksüz, yapayalnız bırakıp erken gidişine

İnci gibi dizilmiş dişlerine, saçlarının rengine, kokuna

Gülüşüne, yanaklarımdan silemediğim dudaklarına,

Çığlık çığlığa ağlıyorum annem çığlık çığlığa…

Erdoğan ÖZGENÇ

Adana 06.04.2014  22.50