Çığlıklar

Kışın soğuk günlerinde,

Çıkardık sokaklara,

Neşe sevinç içinde

Atlardık kızaklara.

Annem sarardı, tiftik battaniyeyle bizi,

Üşümeyelim diye hepimizi.

Çığlıklar atarak, sevinirdik,

Yayılırdı buzlu yollara, o coşkular.

Atlar çekerdi kızağı,

Hala evine götürürdü hayvancıklar,

Şaklardı, arabacının kamçısı,

Dörtnala koşardı, zavallıcıklar.

Hala evi sımsıcak,

Sevgi, şevkat kucak, kucak.

Patlayan kestanelerin kokusu,

Mis gibi sarmış her yanı,

Şimdi oldular, birer anı.

Günler birbirini kovaladı,

Yine atlar yoldaydı,

Yankılandı, figanlar, buzların üzerinde,

Sevinç çığlıklarının yerini,

Bu sefer ağıtlar almıştı,

Çünkü o gün sevgili halam, ölmüşü.

NAHİDEÇELEBİ