- Kategori
- Şiir
Çıkış yok
hasret
Sen, hasreti çekenden sor
Devirirken içki şişelerini
Duman olup odama dolan
Kadeh kadeh içilendin
Hasretlik ölümden bile zor
Tünemişken bir ulu çınarın gölgesine
Sevmek değildi beni yoran
Düşünmek hiç değildi
Beklemekti ışığımı söndüren
Dert üstüne dert koyan
Yüzümdeki derin çizgiler senden kalan hatıra
Kalbimdeki çarpıntı
İlk görüşümden beri var
Tebessüm dolu yüzün bendeki son miras
Yokluğun ve sessizliğin bana en büyük yas
Her çalan kapı zilinde seni aradım
Her yağan yağmurda
Buğulanırken pencere, kararırken gökyüzü
Seni görmek hayaliyle
Yüzümü cama yapıştırırdım
Başbaşa içlenirken yine dertlerimle
Duvarlar şahidimdir
Gösterişsiz evimde yoksul soframsın
O kadar sade, o kadar içten, o kadar paylaşımcı
Ben sevmişsem, sevmişimdir.