Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

29 Kasım '14

 
Kategori
Deneme
 

Çıkmaz sokak

Çıkmaz sokak
 

Seni düşünmeden uyuduğum tek bir gecem,

Sensiz uyandığım tek bir sabahım olmadı

Sen buna ayrılık mı diyorsun?

Kimisine coşkun akan dere, kimisine sonbaharda dökülen yapraklar, kimisine bir kuşun kanat çırpması, kimisine de bir çocuğun gülümsemesi ilham olur. Bana da titreyen dudakların ilham olur. Seni yazmak için, istediğim her şeyden ilham kapabilirim. Coşkun akan dere bana ilk gelişini hatırlatır mesela. Dökülen sarı turuncu yapraklar ayrılığımızı, bir kuşun kanat çırpması seninle olduğum zamanlardaki yürek çarpıntımızı hatırlatır. Bir çocuğun gülümsemesi ise hala bir umudumuz olduğunu… Gördün mü bak! Tüm yollar Roma’ya çıkar hesabı, evrendeki  her devinim, benim doğamda sana çıkıyor.

Ağustos nasıl yakarsa insanı, nasıl can alıcı parlarsa güneş gökte, biz de öyle parlıyorduk yeryüzünde… Hiçbir ayrılık söndüremedi  ateşimizi. Ben, beni ben yapan hiçbir şeyden vazgeçmedim. Yüzüm, gözüm ve gönlüm sana dönük. Sırt çevirmedim seninle yaşadıklarıma. ‘Kavgalarımız bile güzeldi.’ demiştin. Kavgalarımızı bile yüzüstü bırakmadım ben. Seni nasıl bırakabilirim söyler misin? 

Evimizin perdeleri seyyardı. Hiçbir penceresi dışarı açılmazdı. Bir de perdeleri taktığımızda bütün dünya bizim olurdu. Bütün cennet sanki ayaklarımızın altında... Tüm güzellikler sanki avuçlarımızda....  Küçüktü, pek de rahat sayılmazdı evimiz ama en güzel saatlerimizi de orada yaşadık, Benim olabildiğin tek yer, senin olabildiğim tek yer... Giderken beni hatırlatacak bir şeyler bırakırdım beni hiç unutmayasın diye...  Bir toka, bir küpe… Sen de her mesajına eklerdin 'Hep sev, unutma' diye... O evde birleştik, o evde ayrıldık. Saçlarım, o evde avuçlarında kaldı. Herşeyim o evde kaldı... 

Mutlu olmadığını biliyorum. Seni çok iyi tanıyorum. Görmesem de, konuşmasam da öyle benimlesin ki... Bildiğin gibi değil, bilmediğin gibi seninleyim. Ruh eşi diye bir kavram varsa, ki var; ben bu dünyada ruh eşimleyim. Benim olmasan da, olamasan da...Hep konuşuyorum seninle. Yazıyla, şiirle... Okuyorsun da biliyorum. Aslında biz her gece, her sabah birbirimizle konuşuyoruz. Duyuyorum seni..

Duyuyorum...

Aklını öğütle, beynini unutmaya programla. Onlara özlemediğini, sevmediğini telkin et. İnanırlar! Lakin anıları susturamazsın...

Kaç sevdiğim, kaç, kaçabildiğin kadar. Yolun sonu çıkmaz sokak. Ne kadar inkar edersen et. Bütün sokakları bana çıkıyor kalbinin...

 

MELİKE ÇELİK

 

 
Toplam blog
: 78
: 290
Kayıt tarihi
: 02.07.11
 
 

1980 yılının buhranlı Ankara' sında gözlerimi dünyaya açmışım. Babamın işi nedeniyle çocukluk yılla..