Çıkmaz sokakta kalmak..

Kim bilir kaz kez dön diyebilmek istemişsindir. Dönmesini, bıraktığı yerden yerleşmesini dilemişsindir gidenin ardından.

Bıraktığı tüm yaşam geride kaldığı gibi değildir aslında. Giderken götürdüklerinin yerini başka şeyler almıştır. Bir başınalıkla baş edebilen bir sen kalmışsındır. Yalnızlıkla yakın duruşlar kazanan.

Dönmesini beklerken gidenin, bıraktığı gibi devam edecek sanırsın yaşantın. Öyle değildir oysa ki..

Onun kazandırdıkları, kattıkları ve giderken aldıklarının yeri derin bir bıçak sızısı gibi yayılır içine. Sen yaranı sarmaya çalışırsın, kendi çaresizliğinle. Gözyaşlarınla dindirirsin. Dön dersin. Her gün yeni cümlelerle süslersin onsuzluğa şahit olmuş yalnızlığını.

O dönmez. Gitmiştir başkasının hayatında yer edinmiştir. Kendi hayatında seni bir çıkmaz sokakta bırakmıştır. Öyle bir çıkmaz sokaktır ki bu ne geri dönebilirsin ne de ileri gidebilirsin.

Çıkmaz sokakta hapsolmuş bir aşktır artık sizinki. Sen o çıkmaz sokakta yolunu kaybetmiş kilitlenmiş olarak kalırsın.

Taki bir gün yanına başka bir çıkmaz sokakta kalmış aşkın sahibi gelene kadar. Siz anlarsınız o zaman birbirinizi. En iyi siz anlarsınız hatta birbirinizi. İki aynı yarayı taşıyan bilir o yaranın nasıl sarılacağını. Birbirinizi sararak çıkmaz sokakta kalmışlığını unutursunuz.

Bir kere girdiğiniz dönülmez yol, çıkmaz sokakta kalmışlığınız hepsi unutulur. En büyük yakınlıklar aynı yarayı taşıyan insanların birbirlerini tedavisiyle mümkün olur.

Tüm bu mümkünsüzlükler içinde mümkününü bulup sarılırsın çıkmaz sokağın kazandırdığı yaşama sebebine…..