Çikolata ye seyahat et - 2

23 Nisan Çocuk Bayramında vize görüşmeleri için İstanbul'un yolunu tuttuk. Kıbrıs Ercan havalimanından Sabiha Gökçen'e uçacaktım. Gün biraz gergin başlamıştı. Sabahın köründe uğraştığım çeviri işleri beni epey yordu. Bunu bir yolculuk tavsiyesi olarak kenera yazın. Yolculuk vakti iş almak yok. 

Her neyse bu geziye çıkanlar için bir tavsiye rehberi değil elbette. İlk yazım olan 'çikolata ye seyahat et' bekleme salonlarındaki insanların ruh hallerini, gidilecek yerlerin ve arkada bırakılan memleketlerin etkileri üzerine bir yazıydı. Sağ olsun okuyan oldu. Bu yazımı da yine bir bekleme salonunda yazıyorum. Az önce free shop'a daldım. Daldım diyorum çünkü o kadar çok şey almışım ki ben bile farkında değilim. Kadınlar kızmasın şuan tam yağlı sütlü İsviçre çikolatası ve kahve eşliğinde yazıyorum bu yazıyı. 

Kadınların yolculuk ve çikolataya bakış açısı biz erkeklerden çok farklı. Şu yolcu salonundaki izlemimde bile bunu görebiliyorum. Kimseler kızmasın ama biz erkekler fazla sıkıcıyız. Klasik bir erkek hızla kontrol noktalarını geçmek, biletini almak ve yine en kestirme yoldan polis memuruna ulaşıp pasaportuna damga yedikten sonra kapının önünde oturup uçağının gelmesini bekler. Burada oluşturulacak sırada en öne geçip bir an evvel kendini uçağın koltuğuna atmak ister. 

Kıbrıs ile Türkiye arasında ve Türkiye içinde o kadar çok uçak yolculuğu yaptım ki artık böyle biri olmadığımdan eminim. Değiştim. Havalimanını ve etrafımdaki insanları keşfeder oldum. Havalimanında yaşanılan dostlukların tadı bir başka oluyor. 

Son sohbetimi anıyorum mesela. Kıbrıslı bir polis memuru cüzdanımı getirmişti. Boynumdaki atkıyı göstererek Galatasaraylıların mağdur olmasını istemem abim demişti. Uzun uzun sohbet etmiştik. Galatasarayın durumundan bahsettik ilginç bir gün olmuştu. Bu yolculukta da karısıyla ayak üstü tartışan birine kulak misafiri olmuştu. 30'lu yaşlarında bir kadın havalimanında rafları öyle bir gezmek isterken, kocası olacak adam küçük çocuklar gibi hadi buradan gidelim diyordu. Ben kadınların bu huylarına alıştım. Bırakın gezsinler beyler. Onların içindeki çocuksu ruh tatmin olmazsa bizi kadınsı, olgun havaları hayatı zindan edecektir. Bilesiniz benden söylemesi. 

Sohbetlerin tanışmaların ve İsviçre çikolatalarının ardından anonsu duymamla bilgisayarı kapatmam bir oluyor. Evet işte hayatta yapılması gereken küçük bir tavsiye notu sanki şu anonsun içinde gizli gibi. Yolculuk yapın, gezin ve bol bol çikolata yiyin. İsviçre yapımı tavsiyemdir. Hoşçakalın... 

Emre Erden