Çile

İnsanoğlu doğarken ağlar. Bu ağlama habercisidir yalan dünyanın. Dünya  hazırlamıştır insana binbir tuzak. Çeşitli vaatlerle kandırır oyalar insanı. Yeri gelir güler, yeri gelir ağlar insan. 

Bazen dalar sıkıntı denizine. Şayet varsa sabırdan can simidi kurtulur sıkıntı denizinden. Aksi halde boğulur gider. Sabırdır sıkıntıların panzehiri.

Cefa ile sefa kardeştirler. Yoklarlar insanı zaman zaman. Cefa musallat olur insana. Belli bir süre sonra çıkagelir sefa.  Sefa geldiğinde unutur insan cefayı.

Oysa insan ne üzülmeli  cefaya ne de  sevinmeli sefaya. Dünyanın cefası da ,sefası da  unutturmamalı insana gerçek dünyayı.