Çilek

Kimin hatasıydı senin mi benim mi?

Artık ne fark eder ki, ne sen eski sen ne ben eski ben değiliz. Birbirimizi ne kadar çok üzdük. Kimsenin bizi üzmediği üzemediği kadar üzdük. Bunu yaparken asıl amacımız korumaktı üzmemekti.

Anlamıyorum bu kadar önemseyip dikkat ederken nasıl olduda birbirimizi böyle harcadık. Sanki sen bazı şeyleri bilerek sonucun böyle olacağını hesaplayarak öyle davrandın. Beni bilerek ve isteyerek kavgalarının içine çektin. Bende yemi yedim. Ve şimdi ortada suçlayacak kimse yok. Bu defa beni bile suçlayamadın.

Böylece aslında beni hiç tanımadığını ortaya koymuş oldun. Beni hiç tanımıyorsun dediğimde nasılda kızmıştın tepki göstermiştin. Haklı çıktım. Yanılmayı çok isterdim.

Beni tanısaydın bu gün bu durumda olmazdık. Kalbimizde sızı aklımızda onlarca soru olmazdı. En azından benim olmazdı. Senin yanlışların yanlış doğurdu. Sen yanlış yaptıkça bende yanlış yaptım. Bu yanlışları o kadar çok ve o kadar seri bir şekilde yaptık ki dönüp baktığımızda gördüğümüz enkaz karşısında dehşete düştük. Bu enkazı biz ikimiz mi yapmıştık?

Seni senden iyi tanıdığımı zannederdim. Sende benim seni çok iyi tanıdığıma emindin. Konuşta ne konuşursan konuş yeterki susma derdin. Çoğu zaman susardım üzülürdün. Konuşunca da boş konuşmuşuz birbirimizi hiç tanımamışız hatta tanımaya bile çalışmamışız.

En sevdiğim koku hangisi?

Senin en sevdiğin yemek?

En sevdiğim renk?

Kullandığın parfüm?

Doğum günün?

En sevdiğimiz şiirler?

Bana bir hediye almak istesen nasıl bir hediye seçerdin?

Ben sana bir hediye almak istesem ne alırdım?

Nasıl bir yerde tatil yapmak isterdin?

Sevdiğin şarkılar, içtiğin içki?

Okuduğumuz kitaplar?

Sevdiğin insanlar kimler?

Ve daha onlarca yüzlerce cevapsız soru.

Seninle ilgili net bildiğim tek şey *Ne kadınlar sevdim zaten yoktular* diye düşünmen. Bu şiiri tahmin ettiğimi bile bilmedin sana söyleyemedim. *Nereden biliyorsun* diye sormandan korktum. Biliyordum işte ama açıklayamazdım. Şimdi de açıklayamıyorum zaten ama biliyordum.

ne kadınlar sevdim zaten yoktular
yağmur giyerlerdi sonbaharla bir.
azıcık okşasam sanki çocuktular,
bıraksam korkudan gözleri sislenir.
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir.
hayır, sanmayın ki beni unuttular.
hala arasıra mektupları gelir.
gerçek değildiler, birer umuttular
eski bir şarkı, belki bir şiir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular.
yalnızlıklarımda elimden tuttular
uzak fısıltıları içimi ürpertir.
sanki gökyüzünde birer buluttular,
nereye kayboldular simdi kim bilir.
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir.

Hakkında hiç bir şey bilmediğim gibi doğum gününü de bilmiyorum. Yine de Attila İlhan’ın kendini bulduğun bu şiirini doğum günü hediyesi olarak kabul et.

Aslında doğum gününde sana şirin bir kedi yavrusu hediye etmeyi ve onu benim kadar çok sevmeni isterdim. İsmi Çilek olurdu. Ama sen bu ismide sevmezsin. Belkide severdin. Keşke bunu bilebilseydim.

Kedileri severmisin onu bile bilmiyorum.