Çılgın bir rüzgarda geçiyor mevsimler

Derslerin yoğunluğundan en çok önem verdiğimiz, ölürümde bırakmam dediğimiz aktivitelerden vazgeçerken, yine yorgun ve yürümeye mecali olmayan bir halde kendimizi okulun büyük spor salonuna giderken bulduk. Erkin Koray geliyordu, dans gösterisi yapılacaktı, tabiri yerindeyse biraz kafa dağıtacaktık. Gösteriler yapıldı, okulun rock grubu çaldı, açılış oldu ve tezahuratlar eşliğinde, sabırsız bağrışmalarla, Erkin Koray ı sahnede görebildik.

Herkesin farklı bir üslubu vardır ya, önce bir parça okudu(bence ses ayarlarını ayarladı çünkü çok müşkülpesent biri), sonra ses ayarında aksaklık olduğunu ifade edip 1-2 dakika bekletti. Ve diğer şarkısına başlamadan evvel “bizim devreler yüzünden başınıza gelenler için özür dilerim” özür diledi. Eğlenmek için, sözde kafa dağıtmaya gelen bizler çoktan bin bir düşünceye dalmıştık. Acaba bizler de ilerde karşımızdaki gençlerden özür dileyecek miydik? Bizde bizim devreler yaptı vallahi suç bende değil diyecek miydik? Acaba bizde “böyle gelmiş böyle gidecek korkarım” mı diyecektik?

Bizler neler diyeceğiz dostlar, başımızı mı eğeceğiz? Vallahi ben yapmadım hepsi bizim devrenin işimi diyeceğiz? Bizler neler diyeceğiz dostlar? Ben üzerime düşeni tam olarak yapamadığım için bu memleket bu hale geldi demeyi ne zaman öğreneceğiz. Her zaman daha iyisini yapabilmek elimizdedir. Çok sıkışmış bir kapak tahayyül edin, belki ilk denemede o kapak açılmayacaktır ama bizler zorlayıp gevşetelim. Bizden sonraki devreler o kapağı bir çırpıda açsınlar.

Umutluyum ben, hiç kimseye güvenim kalmazsa bile bir gün(bence o gün olmayacak) sadece kendim olduğum için yinede umutlu olacağım. Çünkü ben gencim ve değerliyim. Ben bu ülkenin tek gerçeğiyim ben gencim. Ben Türk Genciyim. Ve ne zorluk olursa olsun muhtaç olduğum kudret damarlarımdaki asil kanda mevcut…