Çin'den bir Türk Kızı yazıyor...

"Bu arada baba, sana, senin çok seveceğin, çok da güzel bir Çin atasözü buldum:

“Yemeklerle beslenmek ilaçlarla beslenmekten iyidir.”

Çin'de zaten, ilaç diye içtikleri eczanelerden aldıkları şeyler de hep türlü türlü otlardan yapılma ilaçlar...

İçlerine kimyasal karıştırmıyolar tamamen bitkisel..

Doktora gitmek yerine de kendi hazırladıkları çorbaları, yemekleri, içecekleri içiriyorlar hastalarına...

Kendilerine çok iyi bakıyolar.. Bebeklerini bir gör hepsi tombul tombul... Yanakları kıpkırmızı...

Öyle bir besliyolar ki... Ben, sıska bebek görmedim hiç...

.Mesela Çinliler'de kan tahlili gibi tahliller de yok..

Mesela kulağına bakarak böbreğinde sorun olup olmadığını anlıyorlarmış...

Ağzına, diline, ellerine bakarak hastalıklarını belirleyebiliyorlarmış.. Tamamen muayene yöntemine dayalı yani..

Mesela ben, sivilcelerim için burada doktora gittiğimde benden hiç kan falan alıp kan tahlili yaptırtmadılar...

Türkiye'de ne zaman doktora gitsem kan tahlili isterler benden..

Onun yerine doktor sivilceli bölgemden deri aldı.

Ona mikroskopla baktı; sonra gözlerime, ağzıma, kulaklarıma baktı o kadar!..

Gerçi onun tedavisi pek işe yaramadı, bende, ama olsun!..

Sonuçta tedavi ettikleri de vardır..

Tam senin kafandalar yani Çinliler de; hastalık, iyileşme konusunda...

O yüzden bu atasözünü görünce sana söyleyeyim dedim" Dalian-ÇİN...

"Bizim ilk bitkisel ilacımız
Nevrol Cemil ile Lityazol Cemil’i, Manisa’da yaşayan eski bir askeri hekim Dr. Cemil Şener (1897-1978) evinin alt katındaki laboratuvarda üretirdi. Dr. Cemil Şener, Manisa’da köylülerin “Şevkati Bostan” bitkisinin kök kabuğunu kaynatarak içtiklerini, bunun böbrek ağrısını kestiğini, taş düşürmeye yardımcı olduğunu görmüş. Uzun yıllar çalışarak bu şifalı bitkiyi ilaca dönüştürmüş. Zamanın ünlü hekimi Dr. Akil Muhtar’ın iki yıl hastaları üzerinde yaptığı denemeye dayalı olarak “olumlu mütalaa“ vermesi ile ilaca 1934 yılında bakanlıktan ruhsat çıkmış. Lityazol Cemil şimdilerde piyasada yok. Çünkü üretimine 1995 yılında son verildi." (Milliyet Gazetesi yazarı Güngör Uras'ın 27.03.2011 pazar tarihli "Oynayan taşlara Lityazol Cemil" başlıklı yazısından...)
Milliyet'in saygın, halkını çok seven, bilge ve bir o kadar da alçakgönüllü yazarı Güngör Uras'ın yazısında sözünü ettiği bu Lityazol Cemil ilacını (sıvı damla) ben de kullandım. Aynı gün iyileştim... Erzincan'da lisede okuyordum. Aniden dayanılmaz acılar içinde kıvranmaya başladım, babam beni apar topar doktora götürdü. Yaşlı bir doktordu. Kendini Erzincan'a adayan bir doktor... Böyle doktorlar hala da var... Soyadı "...oğlu" ile bitiyordu, aklımda kalan sadece bu... Ne yazık ki adını hatırlayamadım... Bana böbrek taşı teşhisi koymuştu ve bu Lityazol Cemil ilacını yazmıştı, ayrıca Bentil ve Neturone (yanlış yazmadıysam) isimli ilaçlar da yazmıştı... Demek ki bu Lityazol Cemil adlı ilaç doğal bir ilaçmış... Ama ne yazık ki artık üretilmiyormuş... Atalarımızın ve hele de Fatih Sultan Mehmet'in hastalarımıza yedirip içirdikleri tamamen tabii imiş... Yedirilen et, avlanan etgillerden... Su temiz, hava temiz, otlar temiz, dağ bayır temiz... İnsanlarımız da gürbüz... Şimdi hep hırdayız artık!... Bakalım bu gidişimiz nereye varacak?!... İlaç ilaç ilaç... Doktor doktor doktor.... Başka da bir şey yok!... İlaç da olsun, doktor da olsun; ama en başta doğal hayat olsun...