Çınarın altında bir çınar

“Ortaçağdan kalma bir şatonun alnına düşen

Ve sebepsiz gülüşen papatyalar gibi yalnızım...”

İstanbul'a ilk gittiğim günlerdi. Üniversiteye başlamıştım. Yurt çıkmamıştı bana, kalacak yerim yoktu. Kalabalıklar içinde yapayalnızdım. Sabahlara dek tahtakurusuyla boğuştuğum küf ve sidik kokan Sirkeci'deki köhne otelin odasında yalnızlık şiirleri yazıyordum. Sonra dosya yaptım, şiirlerimle sokaklarda dolaştım. Bir gün Kapalıçarşı'dan çıkıp Sahaflara saptım, oradan Beyazıt Meydanına bakan kapıya yanaştım. Kapının çıkışındaki asırlık çınarın altında onu gördüm. Tuhaf giyinişi, uzun saçı ve sakalıyla ortaçağdan kalma bir dervişi andırıyordu. Önce şair olduğunu anlamadım. Eski paralar, rozetler, madalyalar satıyordu. Sonra çınara dayalı demir raftaki şiir kitaplarını gördüm. Hepsinin kapağında onun resmi vardı. Aldım, bir bir inceledim kitapları. Yumuşak gülüşü, sıcak bakışlarıyla uzun sakallı adam geldi, “şiire meraklısın galiba” dedi. Güldüm, ona şiirlerimin bulunduğu dosyayı uzattım. Aldı, birkaç tanesini okudu. “Güzel şiirler, geniş zamanda okumalıyım” dedi. “Ben sonra yine gelirim” dedim. Hüseyin Avni Dede ile tanışmam yıllar önce böyle olmuştu. Sonra hep uğradım yanına, sohbet ettik, şiir üstüne... O bir halk şairi. Sokakların şairi. Yaşadıklarını yazıyor, yazdıklarını satıyor.

Hüseyin Avni Dede, 1954 Süleymaniye doğumlu. 10 yaşından bu yana hep Beyazıt Meydanında çınar altında duruyor. Yaklaşık 20 yıldır saçını sakalını kesmiyor. O artık sakalıyla bütünleşmiş. Onsuz yapamaz. Bugüne kadar yayınlanmış 8 şiir kitabı bulunuyor.

Onu en son geçen hafta gördüm... Zaman nasıl da yıpratmış, saçı sakalı aklarla dolmuş. Ama yine de asırlık çınarın altında bir çınar gibi dimdik duruyor. Halini hatırını sordum. Sohbet ettik. Çınarın yanındaki çay ocağını kaldırmış Belediye... Hatta bir ara onu da çınarından ayırmaya kalkışmışlar. Şimdilik dokunmuyorlar. Öğrenciler uğramıyor artık çınar altına. “eski hareketlilik yok” diyor. “Çay bahçesi olmayınca üniversite öğrencileri de gelmiyor, çınarımla yalnızım”

Son çıkan şiir kitabı “Sesim Çiviye Takıldı, ” imzalıyor bana. Yüreğinden sevgi, yüzünden gülücükler eksilmemiş... dostça sarılıp ayrılıyorum.

Çınarın yapraklarından Beyazıt meydanına şiir dizeleri dökülüyor, yüreğim ferahlıyor...

“Sakallarım yıldızlarda meydan namazı kıldı,

Alı al Avrupa'ları da seviyorum, akı ak Asya'ları da

Durup dururken sesim çiviye takıldı

Unuttuğum menekşeleri de seviyorum, akasyaları da...”

Hüseyin Avni Dede, Sesim Çiviye Takıldı, Sone Yayınları, İst, Kasım 2006