Cine-Grabuna

Çamlıca'da sinema. (Grabuna: Edirne- Keşan- Çamlıca Beldesi'nin antik çağlardan gelen eski adıdır.) 

Cine-Grabuna; yani, Çamlıca'da "Sinema Salonu"

Gidip görmedim, henüz.

Ufuk Çakır ve Ogün Akkaş ilgileniyormuş, İnternet'ten öğrendim.

Hakkında; "Bildiğiniz sinema tarzında ve herkesin, iç içe olduğu her zaman ve herkese açık olan bir mekan. Gelen misafirler yanlarında değişik kategorilerde film getirebilir, filmleri değerlendirilir" deniliyor.

*

Keşan - Çamlıca'da 1971'den 1974'e kadar oturduk.

Babamız M. Rasim AK, Çamlıca İlkokulunun müdürüydü o yıllarda...

Çamlıca'nın suyunu içtik, ekmeğini yedik.

Elbette bu arada "sinemasını" da seyrettik,, gülme Sayın Okur; o yıllarda Çamlıca'da hem "sinema" hem de "sahne" çalışmaları vardı!

SINGER dikiş makinemiz de vardı evde, Annemiz kostümleri dikerdi.

O yıllarda eğitimin önderleri "Enstitülü" idi hep, kimi "Köy" kimi "Sanat"...

Babamız "sanat enstitülüydü" yan kasabaların baş öğretmenleri de "köy enstitülü".

Hepsinin "köküne kibrit suyu" döküldü tıpkı bizim "Maliye Okulu" gibi.

*

Neyse,, adına pek "sanat" denemese de bir "zanaat"tı,  bir kültürdü, bir emekti, güzel ve iyi niyetliydi bu "denemeler", bu samimi argüman...

Elektrik yoktu o zamanlar ama "jeneratör" vardı, 40 mumluk ampullerin ışığı vardı, aydınlık insanlar vardı.

Babamız derdi ki;

"Olsun, siz tohumu atın, bir yıla ekin, 20 yıla meyve, 100 yıla insan yetişir."

*

Ve 1976'da perde kapandı... 

Sinemalı sahneli, korolu müsamereli günleri özlemle anıyoruz!

Çamlıca'da kapanan bu perde şimdi yeniden açılıyor mu ne? ! ...   

Çamlıcalı Genç İnsanlar, deniyor yeniden:

Şimdi yüz mumluk ampullerden bile "ses" gelmiyorken hem de!

*

Olsun, siz de "tasarruflu" lamba kullanın. 

Bu kültürü, bu geleneği canlandırın. 

Hep denedik, hep yenildik.

"Olsun be YA gene deneyin, gene yenilin!" 

Diyor  "Hüsmen Agamız" ve ekliyor Samuel Becket'tan esinlenerek;

"Ama bak DAHA İYİ YENİLİN haa!"