Cinsel istismar

Beş küçük kız çocuğu, yaşları 13-15…

Yaşı 30 a gelmiş, evli, çoluk çocuk sahibi bir adam…

Bu beş küçük inci tanesiyle bir şekilde tanışır adam.

Cips, kontör ve biraz arabayla gezme karşılığı onların çocuk bedenlerinde iğrenç ellerini ve dudaklarını gezdirir.

İstiridye kabuğunun içindeki o korunaklı dünya değildir artık o inci tanelerinin dünyası. Ve masum değillerdir eskisi kadar…

Gördükleri, yaşadıkları, konuştukları şeyler yaşıtlarınınkilerden çok farklıdır şimdi. Onlar küçücük yaşlarında alkolle tanışmış, küçük beyaz haplarla heyecanlarını artırmayı öğrenmiş, bayramlarda başka çocukların ellerinde gördükleri rengârenk balonların yerine şeffaf ve daha renksiz balonlar almışlardır ellerine. Henüz kendi bedenlerini tanımadan yabancı bir adamın bedeninin ağırlığını tanımışlardır.

Üstelik bu durum öyle olağandır onlar için ve yaşadıklarını öylesine rahatlıkla ifade ederler ki, dehşete düşersiniz. Beyniniz uğuldar, başınıza ağrılar girer bu şeyin mantıklı bir izahını yapabilmek için kendinize ama yapamazsınız.

Çocukların aileleriyle iletişiminin kopuk olduğunu fark edersiniz. Sevildiklerini, önemli olduklarını bilmediklerini... Yasaklar vardır sürekli bahsettikleri ve bir yanlış yaptıklarında babalarının ya da ağabeylerinin döveceği endişesi…

Bu çocuklar sevgi yoksunudur…

Bu çocuklar ilgiye, değerli olduklarını hissetmeye muhtaçlardır…

Annelere öyle çok görev düşüyor ki… Bakın babalara demiyorum, özellikle annelere.

İnsan yetiştirme kapasiteniz yoksa sadece kendi duygularınızı tatmin etmek için çocuk doğurmayın. O çocuklar orada burada itilip kakılacak, ahlaki değerlerden bihaber, sorumsuz, özgüvensiz, zayıf kişilikler olacak ve toplumdaki çöküşü hızlandıracaksa katkı sağlamayın siz de bu duruma.

İnsanız, hiç birimiz kusursuz değiliz, çocuklarımız da öyle… Hata yaptıklarında onları dışlamakla kazanmamız mümkün değil. Dağ gibi arkalarında duramıyorsak her durumda, başları sıkıştığında kollarımızın ardına kadar onlara açık olduğunu hissedemiyorsa bu çocuklar, sorun bizde başlıyor demektir. Bu çocuklar öncelikle öz saygıyı öğrenecekler bizden, ahlaki değerleri olacak, hem de sapasağlam. Bilmiyorsak çocuğumuza nasıl yeteceğimizi en azından bunu öğrenebileceğimizi bilmek zorundayız. Öğrenmenin yaşı yok.