Civcivlerim ve ben!

Yaz tatili yine çok uzun geçecekti,arkadaşlarımdan uzakta!
Onlar yazlıkların da bense çıraklık ta!
İlk haftalığımla bir düzine civciv alarak,tatil hayallerimin en ucuz olanını gerçekleştirmiştim! Oyalanacaktım onlarla,deniz ve kum niyetine!
Titremeden büyüyüp hızla gelişmektelerdi,vita yağı kutusuna yerleştirdiğim ampulün sıcaklığında!
Kutuya sığamayacak hale geldiklerinde arada bir bahçeye çıkarırdım.
Onlar yeşillikler arasında keyifle cikciklerken,kahveden dönüverirdi dedem!
Suç üstü yakalandığımda çok kızardı .

Babaannem mi, o daha da çok kızardı.

Boynumuz büküktü ama!

Dedemlerin evinde kiracı gibiydik ya,işte ondan!

Ya keselim, yada pazara götür sat artık şunları!

Senin kart tavukların yüzünden bahçeyi ekemez oldum, ne domates kaldı ne tere, derdi.

Kıyamazdım onlara,bir hafta sonra ki pazar gününde mecburen satmayı tercih edecektim .

Beyaz sarı ve siyah renkteydiler, hepsiyle de arkadaş olmuştum.

İsimlerini söyledikçe paytak paytak koşmaktaydılar, yanıbaşıma!

Butları ağırlaşmıştı!

Büyüdüklerini gördükçe de korkuyordum.

Çünkü dedem artık kızmaz olmuştu bana.

Arada bir onları kontrol eder ve aferin iyi bakmışsın onlara diyerek yanağımı okşardı.

Hatta bir gün bir paket yem aldığını hatırlıyorum.

Bazılarını kurtarmak için aç bıraktığım günlerde oluyordu ama birer iri piliç olmalarını engelleyemiyordum!

Bir sonra ki haftasonu pilav tabakları üzerinde yerlerini almalarına engel olamamıştım.

O akşam mahallemizdeki Camii nin hocasını da davet etmişler.

Ben yiyemedim!

Karnım ağrıdı,başım döndü!

Annem de çok üzüldü, ben çok üzüldüğüm için.

Yenilerini alırım sana dedi,sus iç çekip durma ne olur.

Ben istemedim.

Hiç acımadan onları da yerlerdi!

Hepsinin ayrı ayrı isimleri vardı.

Paytak,sarı kız, kara böcük,çirkin oğlan ve tipsiz.