Çocuğun gözlerin de sahibini arayan mektup...

“elinde bir dilim kuru ekmekle,  

sırılsıklam düşler kurabilen çocuk,  

sen düşlerinde sağanak hayallerini hiç kaybetme…” 

Yaratabilme cesaretini kaybetmiş yıkıcılar,  

Çocukların bilyelerine göz dikmiş kana susayan mızıkçılar,  

Çocuklar söylemedi mi? 

- Size bilyelerle biz kaybedince kavga eder,  

Barışırdık sonra bir gofretle,  

Bilyelerimizi bizden çalan oyun bozanlar,  

Oyunlarımızı bizden çalan umutsuz körler,  

Şimdi bindiğiniz arabalardaki mazot depolarınız; 

Benim alamadığım gofret paralarının kumbarası,  

Pahalandı mı petrol ayaklanan duyarlı duygusuzlar,  

Siz barışa nefes almadıkça,  

Bizim nefesimizden çaldıkları indirim kuponları düşlerim,  

Aşka vakit bile bırakmadılar, Ekmekle bile doyuramadık karnımızı,  

Sevgiyle nasıl tıka basa olsun yüreklerimiz,  

Bir bombanın gölgesinde üşüdü düşlerimiz… 

Üşümüyorum çatısı kalmamış evde,  

Acımayın bana ben iyiyim aslında,  

Hayallerime saldıramadılar daha, İçim sıcacık onlarla… 

Siz üşüyor musunuz hala,  

Çünkü asıl soğuk içiniz de!...