Çocuğunuzla henüz vakit varken oyun oynamanın tadını çıkarın

Bu şiir D.L. Nolte’nin.

Oyun oynamaktan bunaldığım, ya da “işim var “cümlesini kurduğum , sonra da vicdan azabı duyduğum anları bundan iyi tarif edemezdi.

Oğlum, ben de mükemmel değilim – mazur gör beni lütfen … Biliyorum büyüyor ve bir daha geriye dönmüyorsun.

“Bugünleri ararsın” diye sırtıma vurduklarında , uykusuzluk – yorgunluk- kendime vakit ayıramamaktan bu sözleri hep sinirle dinlerdim.

Büyüdün ve geriye dönüş olmasa da çok özlüyorum daha şimdiden. Gelecekte ne olacak bilemiyorum…

Yapmamaya çalışmalıyım, çalışalım.

Sürekli meşguldüm o kadar sene

Seninle doyasıya oynayamadım.

Sen beni çağırdın gel oyna diye,

Ben bir türlü zaman ayıramadım.

Giydirdim, doyurdum, seni kolladım,

Sadece bunları yeterli sandım,

Bana oyuncağını getirdiğinde,

Ben seni çoğu kez, başımdan savdım.

Yatağa yatırır seni okşardım,

Sen uyur uyumaz hemen çıkardım.

Şimdi o günleri çok özlüyorum,

Keşke bir dakika fazla kalsaydım.

Hayat ne kadar kısa, yıllar ne çabuk,

Ne zaman büyüdü bu küçük çocuk,

Ona dokunmak için uzandığımda,

Ellerim boş kalır yüreğim buruk.

Artık ne resimler, ne de oyunlar

Ne “İyi geceler”, ne sarılmalar,

Hepsi çok geride, ulaşmak zor,

Yaşanmadı sanki o güzel yıllar.

Artık hiç işim yok…

Dorikus.com

Facebook.com/Dorikus

Twitter.com/SenaBrn