Çocuk düşlerim...

Anlaşılan hayata karşı olan seyrim hiç bitmeyecek, bakışım ise hiç değişmeyecek gibi. Beyaz atlar nerede ? Peki ya beyaz atlılar. Çocukluğumuzdaki masumiyet nereye saklanmış olmalı, serzenişlerimizin de kıyı'da köşe de kalmış mutlulukları olmalı ama. Büyüyerek azalıyor ve ömrü kısaltıyoruz işte, olan bu ! Hayat denilen şey bu mu ? Bana yaşamın harika yanlarını gösterecek mucizeler nerede kaldı sahi ? Hangi otobüs durağında bekliyorlar bu denli. Oysaki gözüme hiç gelemeyecek ve artık bana yetişemeyecek gibi duruyor . Umutsuzluğa umut ekilebilecek tohumlar nerede satılır ?  Peki hangi buluta binip yol almalı , yaşam denen o macera dolu ve trajık serüvene karışabilmek için.

Çocuk düşlerimi ve sevinlerimi verin bana, belki bitkisel hayattan çıkabilirim o zaman .

Serin önüme dünyanın iyilik dolu hallerini, belki kötülüğün azaldığına inanabilirim o zaman .

Gösterin parmakla da olsa sayabileceğiniz, yaşanmış gerçek aşkları , belki aşık olabilirim o zaman

                                                 ***********                  ************                ************     

Belki bu denli acı dolu, umutsuzluk dolu , neşeyi ve sevinci saklamış olan dünyayı, her haliyle sevebilirim o zaman .

Yazan-Edibe Toğaç

-Minimalist Şair'den Minimalist İz'ler.