Çocuk kalabilseydik keşke //

İÇİMİZDEKİ ÇOCUKLA BÜYÜSEYDİK KEŞKE //

“Birgün, köylüler yağmur duasına çıkmaya karar verdiler,

Duaya, içlerinden sadece bir çocuk şemsiyesiyle geldi “…     (alıntı)

 --------------------------------

Neden?
Çocuk inanacak kadar saf, temiz ve samimi olduğundan şemsiyesi ile geldi, yani, yağmur yağacaktı, buna inanıyordu.
Köylüler ise bu işin kesinlikle olmayacağına, yağmurun yağmayacağına inandıklarından  şemsiyesiz gelmişlerdi.

Sonuç;

Duadan sonra bardaktan boşanırcasına yağan yağmur altında ıslanmayan tek kişi şemsiyeli çocuk oldu !

İnsan, çocukluktan çıkıp yaşlandıkça saflığını, samimiyetini ve inançlarını yitirerek yaşlanıyor.

İnsan inancını yitirirken özünü de kaybediyor sanki.

Yaşlandıkça çocukluğumuzu özlememiz boşuna değilmiş demek ki !

*muzaffer yıldırım