Çocuk olmak isterdim yeniden!

Annem on beş yaşında gelin gelmiş eve!
Bütün yemekleri babaannemden öğrendiğini söylerdi.
Ama ana yemeğimiz soğan kavurması olurdu hep nedense!!
Bense en çok ekmek balığına bayılırdım! Büftek pirzola niyetine!
Haa sahi, odada bir de tel dolap vardı ve içinde mutlaka vita yağımız olurdu!
Ama o yağ özel günler için saklanırdı hep!
Yani bu defa soğanlı yumurta pişirmekte kullanılırdı!
Ağzımızın soğan kokmadığı gün olmazdı ki zaten!

Dedemin gecekondusundan bize düşen pay bir odacıktı!
Eşyalarımızda odaya ancak sığacak kadar küçücüktüler!
Dip köşede banyoluk, karşısında yatak yüklüğü ve yanında mutfak köşesi!

Hay Allah, sobamızı nasıl da unuttum!
Hem hatırladım da ne fark etti sanki!
Boruları uzunca zamandır dumana hasretti çünkü!

Hüzünlü hüzünlü yanan gaz lambası ışığının da kendine hayrı yoktu zaten!

Oda herdaim soğuktu kışın!

Kardeşlerimle yaptığımız nefes alma yarışları yetmiyordu ısınmamıza!
Önce nemli yorgana hohlamak zorundaydık!
Tahtası çürümüş pencereyi naylonla raptiyelememiz bile çözememişti çatlak camdaki buzu!

Ama olsun sobamız bu haliyle daha güzeldi!
Pilleri akmış Radyomuzu taşımaktaydı en azından!
Onun üzerine de vita yağı tenekesinden saksıyı koyardık bana mısın demezdi!

Hem yansaydı ortalık is pastan geçilmezdi o zaman!
Şimdi gıcır gıcır parlamaktaydı ya kapakları!
Dantel işlemeli örtüden görünmezdi çok zaman!

Üzerinde kestane dizeceğimiz günü beklemekte sabırsızdık belki!
Ama yağlı kağıtta pastırma pişirmeyi hayal edecek kadar da hiç şımarmadık!
Çünkü biz o şekilde terbiye aldık!

Şimdilerde sahip oldukları hiçbir şeyden memnun olmayan, huysuz şımarık çocukları düşünüyorum da.....

Hani bir de üstüne üstlük hayatın dersleriyle yoğrulmuş ve çocuklarını daha iyi yetiştirmek uğruna beyinleri yorulmuşlara "eski kafalı" demekteler ya..

İşte en çok da ona bozuluyorum!!!

İşte bu nedenledir ki, o yıllara geri dönmek istiyorum yeniden!!!