Çocuk olmak

Çocuklar nasıl güzel yaratıklardır anlatmaya kalksak biteremeyiz heralde. O yapmacık olmayan halleri ile belkide biz yetişkinleri kendilerine imrendiyorlar. İstediği zaman, istediği yerde içinden ne yapmak geliyorsa, nasıl davranmak geliyorsa öyle hareket eden başka insan türü varmı acaba çocuklar dışında? Olmasını ne kadarda isterdim ama malesef yok.

Sokaklar da oyun oynarken, yerlerde yuvarlanırken kıyafetim pislendi etraftan biri görüp ayıplar diye düşünmeden umursamaz bir şekilde oyununa devam eden dünyadan bi haber küçük sevimli şeylerdir onlar. Üzerine doğru gelen arabayı umursamayan o an her ne yapıyorsa ondan başka bişey düşünmeyen saf, masum yaramazlardır onlar.

Araştırmalar çocukların yetişkin insanlardan çok daha fazla güldüğünü ortaya çıkarmıştır. Biz yetişkin insanlar her nedense her zaman her yerde gülünmez gülersem insanlar deli der gibisinden saçma düşünceler içerisine gireriz. Ben gülmeninde yemek, içmek ve cinsellik gibi bir ihtiyaç olduğunu düşünerek insanın istediği zaman istediği yerde yüzünden gülümsemesini eksik etmemesi görüşündeyim. İnsanın kendini en rahat hissetiği an güldüğü andır...Kendinizi mutsuz hissettiğiniz zaman sebepsiz gülün görün bakın nasılda rahatlıyacaksınız. Gülmek illa bir espiriye gülmek değildir, ortada espiri falan olmadan da insanlar gülebilirler örneğin aklına başından geçen komik bir olayı getirerekte gülebilir bence insan.

Çocuklar gibi yaşamaya ne dersiniz? Elalem ne der kaygısı yaşamadan istediğin zaman aklınızdan her ne geçiyorsa onu yapmaya nedersiniz? Arkadaşınıza kırılmaya fakat küsmemeye, küssenizde barışmayı fazla uzatmamaya, olanları unutmaya, sebepsiz gülmeye nedersiniz? Sevgiyle kalın.