Çocuk parkları

Hayvanları sevmek, korumak güzel ama onlarla topluma açık yerlerde beraber yaşamak zorunda mıyız? Örneğin, çocuk parklarında; İzmir Büyükşehir Belediyesi, hayvanları koruma amaçlı parklara mama kapları, su kapları koymuştu, bu durum başta çok hoşumuza gitmişti. Hayvanlara da toplum olarak değer vermenin bilincine ulaşıyorduk. Vatandaşlar da mama ve su ilavesinde bulunuyorlardı.

Zamanla benim fark ettiğim bir şey oldu. Parklar çok kötü kokmaya başladı. Nedeni ise köpeklerin parklara idrar ve gaita atıklarını bırakması idi. Bazı parklarda bırakın  çocukların oynamasını, kokudan beş dakika dahi oturmak mümkün değildi. Artık çocuk ve dinlenme parklarını köpekler bir türlü işgal etmişti ve yanından defalarca geçtiğim bir parkta kimsenin oturmadığını ve çocukların fazla olmadığını gördüm. Ben de zaman zaman yolda yürürken o parkta dinlenmek için oturuyordum ama artık ben de oturamıyordum. Parkların işgal kuvvetleri artık köpekler olmuştu.

Temiz olan başka bir parka gittiğim zaman ise oralara da köpekler için kaplar konulduğunu gördüm, köpekler kapları görünce yerleşmişlerdi bile. Çocuk kaydırağının üzerinde bir köpek güneşleniyordu. Çocuk sıkıysa kaldırsın köpeği oradan, hani derler ya "hır"çıkar. Bana düşen ise köpeğin resmini çekmek oldu.

 Bundan benim çıkardığım ders, insanlarla hayvanların aynı parkı paylaşmamaları gereği idi. Bence hayvanlar için ayrı parklar yapılması gerekir, hayvan genelde yediği içtiği yere geri döner, çocuk parkları da temiz kalır. Hayvanları sevmek isteyenler ve yiyecek, içecek vermek isteyenler ise hayvanların bulunduğu parklara gider. Evinde ya da bahçesinde hayvan besleyenlere ise sözümüz yok.

Sevgiyle kalın.

Sibel Koçarslan