ÇOCUK SUÇSUZ YA DİĞERLERİ

Her işte, hemen her yerde birçok belge, bir sürü prosedür var, diploma gerekiyor, tecrübe isteniyor, isteniyor da isteniyor...

En az somut belgenin istendiği alan herhalde evlilik kurumunda oluyor. Aile demek, evlilik demek çocuk demek de olduğundan gereği kadar irdelenmeyen bir kurum yıpranmakla kalmıyor, geriye enkazdan yeni enkazlar çıkmasına neden oluyor. (gerçi evlenmeden de yapılıyor) Çocuk yapacak ya da yapma potansiyeli olan herkesin evlilikten önce en azından tam teşekküllü bir kontrolden geçmesi isabetli olabilir. Hatta bu konuda özellikle profesyonellerce eğitimler verilmeli ve herkes değil sınavı geçenler anne baba olmalı, diğerlerine yeterlilik belgesi verilmemeli ve onlar ise anne baba olmamalıdır.  Anne ve baba olan ve söz konusu sorumluluğu taşımaktan aciz olan insanlar çocuk yapmıyorlar adeta toplumsal dokuyu zevkleri uğruna yok ediyorlar. Elbette burada çocuk yapmak için evli olmak gerekmiyor, evlenilmeden de pekâlâ yapılabiliyor. Doğanda suç olmaz, olamaz, iradesi yok ki. Ne cinsiyetini ne dinini, ne milliyetini seçebilmiş değil (sanki diğerleri seçmiş de)

Bir çocuğun temeli ailede atılıyor. Ailede veya kişilerde ruhsal arızalar çocuklara aynen birebir aktarılıyor ve mutsuz çocuklar ne kendileri mutlu olabiliyor, ne de mutlu olabiliyor. Sokaklarda dolaşmak her geçen gün daha da korkutucu oluyor. Zira aile bağları veya bağları olmayan bireylerin kontrol sistemleri de olmuyor. Suç işleyenler hapse atılıyor tamam oradan lisans derecesi almışçasına çıkıyor usta oluyor.