Çocuk tarihimden

çocuk tarihimden

1

eski bir plak dönüp duruyor

dilimin paslı gramofonunda

şarkısını söylüyor ince çocuk

hüznün sisli sokağında

pantolonu askılı

çarığında yitik yazlar

taşınır eski bir türküyle

yurt çıkmazı sokağı’ndan

gürültülü ve kalabalık kente

gözlerinde

koyu kahve trahom bulutu

körfezin yüzü asık

neredesin çocuk

hangi nar içinde

hangi erik ağacında elin

arılar tedirgin

çomağına kırgın

sıksan taşın boğazını

su güler gürül gürül

telâşlı günler

kalabalık zaman treni

mendil sallar pencereden

öykündüğüm eski çocuk

meğer kediler de ağlarmış

ben büyürken

kır bıyıklarında ince hüzün

mırnav dil üzgün

ke(n)dimi gizledim

kocamasın içimdeki mutlu çocuk

oğuz tümbaş

(ince oda'dan)

Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

kategoriden rastgele blog getir

Yorumlar (1)

Acı, hüzün, hasret, yalnızlık, burukluk, özlem gibi duygu yelpazemizin bir ucunda kümelenmiş duygular niyeyse yazıya şiire resme besteye güfteye dökülürken daha bir cömert kılıyor şairi yazarı ressamı besteciyi.. Neşe coşku sevinç haz daha az doğurgan, daha az üretken sanki. Nedir bunun hikmeti sizce? Elinize kaleminize yüreğinize sağlık. Saygıyla,

Yeşim E. Narter

02.09.2009 18:42

Cevap :: Şairlerin çoğunda etkin bir duygudur hüzün,yalnızlık,sıkıntı,acı...Çok sevinçli, neşeli,mutlu olduğu zamanlarda şiir yazmaya vakit kalmıyor mu? Şair algılaması, şair duyarlığı işte. Kurguyu daha çok bu noktaya odaklıyor demek ki. Teşekkürlerimle. 03.09.2009 22:37