- Kategori
- Bebek - Çocuk
Çocuk Tebiyesi
Küçük demeyin terbiye beşikten itibaren başlar. Hatta ana rahminde başlar. Çünkü ana hamile olduğu andaki psikolojik durumu, rahmindeki çocuğu olumlu ve olumsuz olarak etkilemektedir. Bazı zekâ hasarlarının oluşması ve psikolojik rahatsızlıların ortaya çıkması doğum sırasında olduğu gibi doğumdan önceki devreyi de kapsamaktadır. Aslında ben bu tür incelemelerin ana rahminden çok daha geriden başlatılması gerektiğine inanıyorum. Örneğin mutlu bir evliliğin mutlu birliktelik meydana getireceği muhakkaktır. Mutlu birliktelikten de mutlu, zeki ve istenilen kıvamda bir çocuk dünyaya gelir.
Çocuklar adı üstünde çocuktur. Onların dünyasında oyun vardır. Oynayarak öğrenme vardır. Bunu da gerçekleştireceği zamanda bazı yol kazaları olacaktır. Hatalar ve yanlışlar olacak ve bu yanlışlarda çocuklar kötülenmeyecektir. Çünkü onların her hareketi masum, çocukça ve özgündür. Yalancılığı öğretmemek için korkutmamak gerektiğini bilmek gerek. Korkan çocuk yalan söyler. Doğru söylemekte örnek olmak gerek. Verilen sözü mutlaka yerine getirmeye çalışılmalıdır. İnsan için bunun ne kadar önemli olduğu bilincine varmalı. Şımartılmalı ama aşırıya kaçmamalı. Şımartmak sadece kendine güveni sağlaması için yapılmalıdır. Aşırıya kaçıp kibirlik yapmasına izin verilmemelidir. Ama her kötü hareketlerinde de göz yumulmamalıdır. Öğretilmek istenenler düşünceler inandırılarak uygulamalı olarak kavratılmaya çalışılmalı. Başkalarına yardım etmenin bir erdem olduğu benimsetilmelidir. Onların yanında başkaları çekiştirilmemeli. Söylenmemesi gereken şeyler paylaşılmamalıdır. Çocuklarla samimi bir şekilde arkadaş olunmalı ki limanınıza sığınsınlar. Dertlerini paylaşsınlar. Hayatın zor olduğunu, başa çıkmak için sabırlı olunması gerektiğini söylemeli. Hayatta karşılaşabilecek her türlü zorluklara zihnen ve fiziksel olarak hazır olmaları sağlanmalıdır. Her istediği yapılmamalıdır. Bazı hedeflere ulaşmanın zor hatta imkânsız olduğunu bilmeli. Bazen yenilgiyi tatmalıdır. Hata ve yanlışları kızarak değil, öğreterek düzeltilmesi yoluna gidilmelidir. Hatalar öğrenmenin en büyük anahtarları olduğunu bilmeli, arada hata yapma şansı verilmelidir. Kararlı olmakta çocuklara örnek olunmalı. Karasızlık onların güvenmeme nedenleri olacağı bilinmeli. Kararlı olmak, çocuğu kötü hareketten korur. Onlara çok sert veya çok yumuşak olunmamalıdır. Her şey dozunda olmalı. Onların sözlerinden çok yaptıklarına önem verilmelidir. Onların yanında tartışılmamalıdır. Aile içindeki geçimsizlik, çocuğu sarsar. Terbiyenin ilk sorumlusu ana babalardır.
Çocuklar adı üstünde çocuktur. Onların dünyasında oyun vardır. Oynayarak öğrenme vardır. Bunu da gerçekleştireceği zamanda bazı yol kazaları olacaktır. Hatalar ve yanlışlar olacak ve bu yanlışlarda çocuklar kötülenmeyecektir. Çünkü onların her hareketi masum, çocukça ve özgündür. Yalancılığı öğretmemek için korkutmamak gerektiğini bilmek gerek. Korkan çocuk yalan söyler. Doğru söylemekte örnek olmak gerek. Verilen sözü mutlaka yerine getirmeye çalışılmalıdır. İnsan için bunun ne kadar önemli olduğu bilincine varmalı. Şımartılmalı ama aşırıya kaçmamalı. Şımartmak sadece kendine güveni sağlaması için yapılmalıdır. Aşırıya kaçıp kibirlik yapmasına izin verilmemelidir. Ama her kötü hareketlerinde de göz yumulmamalıdır. Öğretilmek istenenler düşünceler inandırılarak uygulamalı olarak kavratılmaya çalışılmalı. Başkalarına yardım etmenin bir erdem olduğu benimsetilmelidir. Onların yanında başkaları çekiştirilmemeli. Söylenmemesi gereken şeyler paylaşılmamalıdır. Çocuklarla samimi bir şekilde arkadaş olunmalı ki limanınıza sığınsınlar. Dertlerini paylaşsınlar. Hayatın zor olduğunu, başa çıkmak için sabırlı olunması gerektiğini söylemeli. Hayatta karşılaşabilecek her türlü zorluklara zihnen ve fiziksel olarak hazır olmaları sağlanmalıdır. Her istediği yapılmamalıdır. Bazı hedeflere ulaşmanın zor hatta imkânsız olduğunu bilmeli. Bazen yenilgiyi tatmalıdır. Hata ve yanlışları kızarak değil, öğreterek düzeltilmesi yoluna gidilmelidir. Hatalar öğrenmenin en büyük anahtarları olduğunu bilmeli, arada hata yapma şansı verilmelidir. Kararlı olmakta çocuklara örnek olunmalı. Karasızlık onların güvenmeme nedenleri olacağı bilinmeli. Kararlı olmak, çocuğu kötü hareketten korur. Onlara çok sert veya çok yumuşak olunmamalıdır. Her şey dozunda olmalı. Onların sözlerinden çok yaptıklarına önem verilmelidir. Onların yanında tartışılmamalıdır. Aile içindeki geçimsizlik, çocuğu sarsar. Terbiyenin ilk sorumlusu ana babalardır.