Çocuk ve resim

Geçenlerde değerli bir emekli öğretmen tanıdığın, sohbetinde anlattığı bir anısı, beni epeyce güldürdü ve bir o kadar da düşündürdü. Buyurun ben aktarayım;

Resim dersinde öğrencilere serbest resim çalışması yapmalarını ister. Öğrenciler resimleri yapmaya başlarlar. Kendisi de yapılan resimleri kontrol eder. Sınıfın biraz haşarı tabir edilebilecek çocuklarından olan Sadinin yaptığı resim çalışması dikkatini çeker. Onun sırasının başında Sadi’yi izlemeye başlar. Sadi önce bir soba çizer. Sonra sobanın borularını, derken sobanın kapağını, sonra borulara ince ince beş, altı tane kısa düz çizgi, bunların üstüne de baş aşağı pantolon ve önlük çizer. Borunun kenarına baş aşağı çizilen bu resmi görünce dayanamaz sorar;

—Evladım bu boruların dışına baş aşağı çizdiğin elbise resimleri ne?

Sadi hiç istifini bozmadan eliyle camı gösterir. Bizim öğretmen cama bakar, sonra dışarı bakar, bir fevkaladelik göremez ve Sadi’ ye tekrar sorar;

—Sadi ne var camda?

—Görmüyor musunuz öğretmenim? Dışarıda yağmur yağıyor.

—İyide yavrum, bunla ne alakası var, bu borulara baş aşağı asılmış elbise resimlerinin.

—Öğretmenim yağmur yağınca şemsiyen yoksa ne olur?

—Islanılır.

—Islananınca, annem benim elbiseleri soba borusundaki demirlere böyle asıyor. Bende şimdi yağmur yağdığı için ıslandım. Elbiseleri astım kuruyor resmini yaptım.

Öğretmen gülümseyerek Sadinin başını okşayıp;

—Aferin der.

Sadi sobanın kapağının deliğinide ateşi göstermek için kırmızı boyayla boyarken, o da diğer çocukların resimlerini kontrol etmek için dolaşmaya başlar. Bir süre sonra tekrar Sadinin sırasına gelir. Resme bakınca boruya ters asılmış olan pantolonun silinmiş olduğunu, önlüğünde Sadi tarafından silinmeye çalışıldığın görünce;

—Niye siliyorsun evladım güzel olmuştu resmin!

—Öğretmenim senin kafan hiç çalışmıyor. Elbiseler kurudu böyle çıplak çıplak mı oturacaktım sınıfın içinde? Cevabını alır.