- Kategori
- Çocuklar ve ilkler
Çocuk ve savaş
Çocukları sevebilmek için zaman bırakın!... Lütfen.
Kelebekler; güneşe kavuşamayacaklar belki de... Tomurcuklar çiçek açamayacaklar!... Arılar oğul veremeden; kırlangıçlar göç etmeden, solup gidecek zaman...
Çocukların, daha kaç lokmaları var çiyneyecek kim bilir. İçecekleri kaç yudumluk suları... Yürüyecek yolları var uzun uzun belki de...
Çocukların; toplayacak kaç kucak yıldızları kaldı gecelerinde... Güneş, kim bilir kaç defa daha doğacak...
Belki de; çocukları sevmeye vaktimiz kalmayacak kim bilir!... Oysa ben; tüm çocukları, tek tek sevebilmek istiyorum... Cebimde kalan son şekeri, paylaştırmak istiyorum hepsine. Ve tek tek gözlerine bakıp, o sımsıcak gözlerdeki korkuyu silmek! Evet, korkunun gri bulutlarını, çocukların gözlerinden uzaklaştırmak istiyorum...
Lütfen; çocukları sevebilmek için; zaman bırakın... Yaşamları; çocukların kendilerine kalsın... Kalbiniz ne kadar katı olsa da; bir çocuğun elinden ekmeğini, sepetinden oyuncağını alabilirsiniz ama; bir çocuğun canını alamazsınız...