Çocuk yanım

Hayır vermeyeceğim, alamayacaksınız onu benden, o kadar kolay vazgeçmeyeceğim. Ne kadar büyütmeye uğraşsanız da saklı kalacak bir köşede daima.

O benim bütün hayallerim sahibi çünkü, çünkü masumiyetimin, doğruluğumun, saflığımın kaynağı. Onun sayesinde farkındayım hayatın da bir tür oyun olduğunun, bitmek bilmeyen enerjimin sahibi de o. Ve onun sayesinde ağlayabiliyorum, her ne kadar kimseler görmese de. O öğretti bana çıkarsız sevmeyi. Herkesin sinirlenmemi, küfretmemi beklediği durumlardaki tebessümlerimi de ona borçluyum galiba.

Bilmem ki ne istiyoruz ondan, ne istiyoruz ki, eğitmeye çalışıyoruz elbirliğiyle. Peki ne için, kontrol edebilmek için mi duygularımızı mantığımızla, yani bir robot gibi , yani artılarını ve eksilerini hesaplayarak sevmek için mi? Emin olmak için mi ağlamadan önce başkalarının görmediğinden. Hiç sapmamak için mi, herkesin yürümemizi beklediği çizgiden. Yoksa farketmemek için mi kralın çıplak oluşunu.
Rahat bırakalım onu, rahat bırakalım ki deşifre olabilsin bütün çıplak krallar, ortaya çıksın bütün yalanlar, çirkinlikler. Vazgeçelim artık onu büyütmeye, eğitmeye uğraşmaktan vazgeçelim ki biraz da o bizi eğitebilsin.

Hayır ne kadar uğraşsanız da dokunamayacaksınız çocuk yanıma. Alamayacaksınız onu benden...