Çocuk

Izdırap ve keder Ülkesinden geliyorum. Kahrolası acıların ortasında kalmış çaresiz bir çocuğum ben. Müebbet acıların sanığıyım, zebanilerin kurduğu mahkemelerde yargılandım, aşk uğruna firar edip, cellatlarımı bir bir öldürüp de geldim. Ne fırtınalar, ne boranlar atlattım, katran gecelerde gulyabanilerin insafına terk edildim, bıkmaz usanmaz acılarımın kısır döngülerde ölümüne dönüp durdum, dikenli tellere takıldı etim kurtaramadım, o acılarla yaşadım, güneşi unuttum, karanlık izbe odalarda tükettim ömrümü, güneşsiz, ışıksız yarınlarım oldu. Kaç zamandır gülemedim, şu kentin herhangi bir yoksul varoşunda, terk edilmiş izbe bir yapısında günlerce aç ve susuz kaldım, gökyüzünün masum maviliğine kanat çırpan kuşlara yoldaş olmak istedim, bende kanat çırptım ve her kanat çırpışımda yere kapaklandım, ellerim kanadı, dizlerim parçalandı, kanadım kırıldı, annemden azar işittim, babamdan tokat yedim. Okulumuzun kısacık teneffüs saatlerinde, zil sesini hasretle beklerken, diğer çocuklardan soyutlandım, matematiği hiç sevmedim, hayatıma rakamları katmadım, birazdan dersimiz ; ‘’Hayat Bilgisi’’ ve ben hayattan bir şeyler alabilmek umuduyla pür dikkat öğretmenimizi dinledim hayattan da bir şeyler kapamadım. Çizgili Okul defterimin herhangi bir sayfasına kurşun kalemimle bir çift ağlayan göz resmi çiziyorum, hani o kartpostallardaki meşhur ağlayan çocuğu taklit ederek, aslında o çocuk ben oluyorum. Düş aleminde serseri bir mayın misali bir o yana bir bu yana çarpa çarpa kıyıya vuruyorum, oysa ki; ben yanlış limanlarda demir almışım. Biliyorum; az sonra sinirlice gök gürleyecek, yağmurlar sınıfımızın kirli pencerelerine patır patır telaşlıca düşecek, yağmurdan kaçan serçeler ürkerek penceremizin dibine sığınacak, onlardan biri olacağım, onlar kadar çaresiz ve masum. Onlarla tekrar tekrar gökyüzünün özgür maviliklerine kanat çırpmaya kalkışacağım ama olmayacak, bu sefer hınzır bir çocuğun ayağının dibinde bulacağım kendimi, canhıraş çığlıklarıma çocuğun annesi yetişecek beni mavi gökyüzüne salmak isterken bir kedinin yanı başına düşeceğim ve kedi beni.......... Birazdan yağmur dinecek, güneş ve gökkuşağı alemi seyre çıkacak, bense kediyle çoktandır bir bütün olmuşum bile. Ve An geldikçe, Ölürüz; Acılarımızla beraber. Büyüsek de çocuğuz aslında. Ölüm uçakları vurur bizi, Mayın tarlalarında, Amaçsızca kaçışırız, Beyhude ölümlere. Mayınlar, uçaklar Ve Çocuk yüreğimiz. Büyüsek de çocuğuz aslında. Ölürüz milyon kere, Milyon kere diriliriz yine.