Çocukken en açık sahne öpüşmeydi...

Ne oluyor bize neden bu kadar vurdumduymaz hiç bir şeye aldırmaz olduk Eski değerleri hiçe sayıyoruz aile yapımızı yok ediyorlar birbirimize saygımızı insanlara karşı sevgimizi yitirdik. Eskiden bir eğlencemiz televizyon izlemek ti ama oynayan dizileri gördükçe nasıl bir ortamdayız diye düşünmeden edemiyorum. Kimin eli kimin cebinde hiç belli değil bu yüzden dizi seyretmeyi sevmiyorum. Çocukken en açık sahne öpüşme olan bölümlerdi o anda babam kumandayı alır kanal değişirdi bizde başlarımız önde utanarak öyle otururduk. Şimdi ise kanal değiştirseniz de diğer kanaldaki dizi daha da beter yani yukarı tükürsen bıyık aşağı tükürsen sakal. Yılmaz Özdil’in bir yazısını bir arkadaşım mesaj olarak göndermiş çok düşündürücü ve de anlamlıydı sizle paylaşmak istedim. Diyor ki; Çocuklarım olmadan diyorsan Aliye’yi, Çocuklarım için severek veririm diyorsan Bin bir gece’yi, Çocuklarım küçük yaşta versin diyorsan Küçük kadınlar'ı Çocuklarım çiftlikte versin diyorsan Hanımın çiftliği'ni Çocuklarım hepsini tek bir kişiye versin diyorsan Yaprak dökümü'nü Sülalenin hepsi birbirine versin diyorsan Aşkı memnu'yu izle. Ben köpekten, kediden çok korkan çekinen biriyim. Kedilere karşı alerjim de var ama köpekleri uzaktan sevmek daha hoş geliyor bana. Koruyucu ve de çok sadık bunları neden mi söylüyorum bu kadar karşı durmama rağmen bundan iki ay önce kocaman gözleri, sarkık kulakları olan bir yavru sokak köpeği geldi birden kanım ısındı beyaz üstüne tarçın rengi hareler vardı adını da tarçın koyuverdim. Bir söz duymuştum insanları tanıdıkça köpeğimi daha çok seviyorum demiş çok haklı nedense özlüyorum köyde şimdi hafta sonu ben gidince deli gibi peşimde dolaşıyor. Tarçın dediğim zaman nerde olsa geliyor sadece istediği biraz oyun ve de yemek buna karşın verdiği güven ve de sadakat… Ha kolay sanmayın çok zor ama hazzı da güzel sevgiyle kalın.