Çocuklar...

‘ Ah bu çocuklar nasılda çabuk büyüyor’ gibi sözler duyardık büyüklerimizden. Aslında nasılda bir iç çekişmiş bu. ‘ Ne çabuk büyüdük’ demeye başladığımızda anladım. 

3 kardeşiz…3 can… Daha dün çığlıklarımız sokağın başından duyulurdu. Kim bilir kaçıncı kavgamız edip, mutlu olmuştuk. Bir oyundan ibaretti her şey. Ama sahte bir oyun değil. Ağlamayı; sevdiğimiz bir oyunu kaybetmek zannederdik. Şimdi oyunlara alet edilince anlıyor insan bunu… Çocuk olmak başkadır başka. Bambaşka… Ne kurnazca oyunlara yatar aklın, ne düşünürsün yalanlarını hayatın. 

Kardeş olmak ta başkadır, bambaşka… Kardeş olmak can olmak, en sevdiğin çikolatayı hiç düşünmeden küçücük ellerine diğer canını vermektir. Canın içi olmaktır, en derini. Güvendiğin dağ, omuz… Hayattaki en yakının. Yaşı senden büyükse bir nevi annen, baban, küçükse bir nevi çocuğun. 

Abim evlendiğinde kendimi birden büyümüş hissettim, ablam evlendğinde ise bir yarım eksilmiş gibi… Onların mutluluklarına ortak olurken bir tarafın acıyor biraz. ( yaşayanlar bilir) koca evde yalnız kalmanın üzüntüsü, kavga edememeyi özlersin en çok. 

Sonra büyük bir aile oluyorsun. Mutluluklarını yaşıyorsun, sende o mutluluğa ortak oluyorsun… Hele birde hala, teyze oluyorsan… :) 

Bundan 8 ay önce hala olduğumda, minicik gözlerine baktığımda KAYRA’mın, minicik ellerine dokunduğumda kendi çocukluğumdaki huzuru tattım. Can değdin canı, nasılda tatlı geliyor insana, nasılda birden o minicik bebek koca bir dünya oluyor. Dört dönüyorsun etrafında. Kendine dair kendine ait ne varsa elinde, gelip alsın senden tek kelime etmez, feda edersin her şeyine. Hep iyisi onun olsun, hep gülsün. Pamuklarda büyüsün, kötülük değmesin ona istersin… İstersin, hep mutlu olsun. 

Bütün bebekler için dua etmeye daha çok başladım. Aynı şefkatle onlarda büyüsün isityorum eskisinden daha fazla. Hepsi tek tek koca bir dünya, gelecek... Allah onları hep korusun. 

Hala olmanın derin sevincini böyle yaşarken, yaklaşık 1 ay sonrada Allah izin verirse TEYZE oluyorum. Galiba biraz yaşlandım :) teyze olmak anne yarısı olmakmış, omuzlarıma tatlı bir yük bindi. 

Onların en yakın arkadaşı ben olmak istiyorum. Gelip her şeylerini bana anlatsınlar istiyorum, onları hep iyiye yönlendirmek istiyorum. Evet, hayat kötü bazen ama onlara güzel taraflarından bakıp, önce insan olmalarını öğretmek istiyorum. Aslında çocuklara güzel şeyler öğretirsek, onları bencil olmaktan, duyarsız olmaktan uzaklaştırırsak ne kadar güzel bir nesle kavuşabiliriz hayal edebiliyor musunuz ? ... 

DİLEĞİM ; Çocukların , dünyayı iyilikleriyle daha yaşanabilir bir hale getirmeleri…