Çocuklar, meclis ve yenilenme

23 Nisan'da çocuk öğretmenine sorar:
Öğretmenim 23 Nisan çocukların bayramıdır değil mi?
Öğretmen:
- Evet diyerek soruyu cevaplar.
Çocuk:
- Öğretmenim siz söylemiştiniz; bayramlarda insanlar dinlenir ve birbirlerini ziyaret ederler değil mi?
Öğretmen:
- Evet yavrum.
Çocuk:
- Anlamadığım bir şey var? "NİYE 23 NİSAN'DA EN ÇOK YORULAN BİZ OLUYORUZ".
Her 23 Nisan'da olduğu gibi bu yıl da o muhteşem gösterileri hayranlıkla izleme hayaliyle günler öncesinden planlar yaptığım halde, ne yazık ki o günü bambaşka bir program yaparak geçirmek durumunda kaldım. Siz eğer stadyumdaki programı izlediyseniz bana göre çok şanslısınız. Çünkü o minik eller ve yürekler bu sevinç dolu günde sımsıkı tutulmalı, tüm çocukların bayramı kutlanmalı diye düşünüyorum. Harika bir bayram, Türk Milleti'nin asil ve geleceği kucaklayan yüzünü temsil ediyor.
Eğer bir çocuk olsam bu günkü aklımla, tüm büyüklere o bir gün içinde neler yapardım kim bilir?
Mesela neden hep resmi kurumların yönetici koltuklarını çocuklar devralıyor? Evde de baba koltuğunu alsalar, annelik yapsalar bir günlüğüne, hoş olmaz mı?
Yenilenme sadece evde de bitmez. Mümkünse caddeler-sokaklar da büyümüş küçülmüşler ile dolup taşmalı... Mesela kafede en azından bir çocuk garsonumuz olmalı o gün, bakkal amca da çocukları kasanın arkasına geçirmeli, kendisi bir şekerleme alıp kaçmalı, bahçıvan abi de çimenlere basmalı mesela. Eğlenceli görünse bile, cesaret ister.
Şöyle böyle, sembolik de olsa neşeleniyor devlet daireleri 23 Nisan'da. Bu fikri kim ileri sürdüyse çok büyük bir yenilenme başlatmış. İyi ki de yapmış. Belki yer değiştirme fikrine de sizler katılırsınız, çocuklarımızla empati kurmak için buna ihtiyacımız var.
Söz meclisten içeri; herkesin çocukluğuna dönebileceği nice 23 Nisanlar diler, sevgiler sunarım. 

Kaynak: www.manisahabergazetesi.com.tr/