Çocuklar melektir...

İnsanlar, yaşamın en önemli amacının, genellikle iyi bir aile düzeni kurmak olduğunu düşünürler.

Bu amaca ulaşmak için de ömürlerinin yarısını,okullarda dirsek çürüterek geçirirler...

Sonunda ,kaliteli bir iş ve meslek sahibi olduklarına ve kendi ayakları üzerinde durabileceklerine inandıklarında,sıradaki en önemli misyonu yerine getirirler...

Aşık oldukları,sevdikleri insanla evlenerek hayatlarını birleştirirler...

Ve ...Yaşamlarının en önemli dönemeci olan ağır bir sorumluluğun altına girerek çocuk sahibi olurlar...

Çocuk...Aşkın meyvesi...Hayatın gerçek tadı...Güldüğünde,yüzümüzde çiçekler açtıran insan yavrusu...

Peki , zamanla alışkanlıklarımıza yenilip kısa bir süre sonra dünyanın en önemli varlığı saydığımız çocuklarımızı ,bir hiç uğruna kırdığımız olabilir mi acaba...

Ya da onları kırdığımızın farkına varıp da yıkılan gönülleri nasıl onarabiliriz...

...........

Aşağıdaki öyküyü,daha önce okuyanlar olabilir....Ben, yeni okudum...

İçimdeki paylaşmacı duygu meleklerinin , dayanılmaz isteklerine boyun eğiyor ve aşağıda sizler için yayınlıyorum...

...........

Adam ,üç yaşındaki kızını, çok kıymetli bir hediyelik kaplama kağıdını ziyan ettiği için azarlamıştı.

Küçük kız, koskoca bir paket altın yaldızlı kağıdı bir kutuyu eğri büğrü sarmak için kullanmıştı...

Yılbaşı sabahı küçük kızı, paketi getirip:

- " Bu senin babacığım" dediğinde çok üzüldü.

Acaba gereğinden fazla mı tepki göstermişti kızına. Bir gece evvel yaptığından utanarak, kutuyu açtı.

Fakat kutunun içi boştu. Kızına gene çıkıştı:

- "Birisine bir hediye verdiğinde, kutunun içinde bir şey olması lazım. Bunu da mı bilmiyorsun küçük hanım?.."

Küçük kız gözlerinde yaşlarla babasına baktı.

- " O kutu boş değil ki baba !.. İçini öpücüklerle doldurmuştum !.."

Babası o kadar çok üzüldü ki, koştu, kızına sarıldı. Beraberce ağladılar.

Adam o kutuyu ömrünün sonuna kadar sakladı.

Ne zaman keyfi kaçsa, ne zaman morali bozulsa, ne zaman kendini kötü hissetse, kutuya koşar, içinden minik kızının sevgi ile doldurduğu hayali öpücüklerden birini çıkarırdı.

* * * * * * * * * * *

"Aslında bütün insanlara böyle bir kutu mutlaka verilmiştir. Zor zamanlarda bu kutuyu çıkarıp içine bakabilmeyi başarmak, mutluluğun anahtarlarından biri olsa gerek."

............