ÇOCUKLAR VE TACİZ

 

7 yaşındaki S., terapi odasında minik masanın önüne çökmüş, boya kalemleriyle siyah renklerin ağırlıkta olduğu bol karalamalı bir resim yapıyordu. “Amcamın kucağında oturuyorum, ama kendi yüzümü çizmek istemedim. Çünkü onun kucağındayken bana dokunmasını sevmiyorum, ama anneme söylediğimde bana inanmıyor. Ben de kendi kendime ağlıyorum.” diye fısıldadı. 

 

Bu ve buna benzer öyküler ne yazık ki günümüzde alışılmadık değildir.  Çocuklarda cinsel taciz, bir yetişkin ve çocuk arasındaki cinsel temas veya teşhir olarak tanımlanır ve çoğu kez aileler tarafından ihmal edilir, görmezden gelinir veya çocuğun söyledikleri dikkate alınmaz. Duygusal tacizde ise bir yetişkin çocuğa değersiz olduğunu, sevilmediğini ya da güvende olmadığını doğrudan veya dolaylı yoldan aktarır. İhmalde ise, çocuğun bakımını üstlenen yetişkinin çocuğun beslenme, giyinme, barınma, tıbbi bakım gibi temel ihtiyaçlarını karşılayamaması, bilerek çocuğu kötü duruma sokması veya buna izin vermesi gibi çocuğa zarar verici boşlama davranışlarıdır (1). 

 

Tacizin sonuçları: 

Araştırmalar; tacizin gelişimsel süreci yavaşlatabileceğini, ciddi duygusal sorunlar yaratabileceğini, yaşanan travmanın çocuğun gelecekte sağlıklı ilişkiler kurmasını zorlaştıracağını ve sosyal ilişkilerde güven sorunu yaşayabileceğini gösteriyor. Tacize uğramış çocuk içine kapanabilir, gece korkuları ve uykudan ağlayarak uyanmalar gözlemlenebilir. Depresyon, ciddi kaygı durumları, öz saygıda azalma, dürtüsel ve şiddete meyilli davranışlar, okulda sosyal veya akademik sorunlar görülebilir. Hem cinsel hem de fiziksel olarak taciz edilen çocuklarda Post Travmatik Stres Bozukluğu semptomları görülebilir (2).

 

Tacize uğrayan çocukların ilerleyen yaşamlarında taciz uygulayıcısı olabileceklerini savunan şiddet döngüsü birçok araştırmacı tarafından desteklenmektedir. Bu konuda Amerika’da çok önemli bir araştırma yapılmıştır. 908 taciz kurbanı 26 yıl süreyle takip edilmiştir ve bu kişilerin tacize uğramayan kişilere kıyasla şiddet ve taciz suçlarından tutuklanma olasılığının çok daha yüksek olduğu bulunmuştur. Yani, küçükken tacize uğrayan bir çocuğun ileride ebeveyn olduğunda kendi çocuğuna da tacizde bulunma olasılığının yüksek olduğu gösterilmiştir. Bu bulgu, bu döngüyü kırmak ve tacize uğramış çocuklara uygun psikolojik desteği sağlamanın ne kadar önemli olduğunu bizlere göstermiştir. (1)

 

Çocuğunuzun cinsel tacize uğradığını düşünüyorsanız, en kısa zamanda bir uzmana danışmanızda fayda vardır. Bu durum hem psikolojik hem de yasal bir süreçtir. Uygun desteği almanız hem sizin hem de çocuğunuzun geleceği için çok önemlidir. 

 

Yazar: Uzman Klinik Psikolog İpek Gökozan, Madalyon Psikiyatri Merkezi

www.ipekgokozan.com

https://www.facebook.com/klinikpsikologipekgokozan

 

Referanslar:

 

(1) Yalom, I., Steiner, H. (2014). Okul Çağı Çocuklarının Terapisi. Prestij Yayınları, 213-215.

(2) Briere, J.N. (1992). Child Abuse Trauma. Thousand Oaks, CA: Sage.