Çocuklarda özgüven sorunu!

Çocuklarımıza elimizden gelenin en iyisini yapalım derken onları şımartıyoruz aslında!
Gerekçe olarak da, her olumsuz davranışın ardından "zamane çocuğu işte" kolaycılığına kaçılıyor!
Tüm bunlara, eğitim kalitesinin düşüklüğü, tv yayınların kalitesizliği, arkadaş ortamlarının etkileri eklenince bugünkü gençlik ortaya çıkıyor!
Oysa sağlıklı bir geleceğe hazırlanan çocuk, yaşamdaki yetkilerini, haklarını ve sınırlarını bilerek büyümelidir!

Eğer inisiyatif çocuğun ellerine bırakılırsa, o en fazlasını almaya kalkar pek tabii ki!

Öyle ya, neden istemesinler ki?

Çocuk huysuzluk yapmaya başladığında anneler ve babalar hemen çocuğa istediğini vererek anlık krizi en kısa yoldan atlatmaya çalışırlar çünkü...

Ancak bu yöntem uzun vadede olumsuz sonuçlar doğurur!

Her defasında isteklerini elde ediyorsa o davranışı sürekli tekrar etmek artık o çocuk için rutin davranışlar haline gelir!

Oysa çocuk bir kaç defa ağlamanın, bağırmanın onu bir yere götürmeyeceğini görebilmelidir!
Ancak bu sayede öyle her istediğini elde edemeyeceğini farkeder ve daha sakin olmak zorunda kalabilir!

Bu nedenle, çocuk gelişiminde anne-babalara düşen görev, çocukla aralarına ille de anlaşılabilir ve açıklanabilir sınırlar koymaktır.

Yani bazen öyle bazen böyle söylemek yerine, kendisi için öne sürdüğümüz kurallar bozulduğunda sembolik cezası ne ise onu uygulamamız gerekir!

Çünkü net olmak ve tutarlı davranmak çocuğumuza yapabileceğimiz en büyük iyiliktir!

Unutmamalıyız ki, çocuklarımız bizim aynamızdır ve bizim davranışlarımızı bire bir taklit ederler!

O halde göstereceğimiz olumlu ya da olumsuz tavırların gelecekte onların karakter gelişimi üzerinde önemli etkileri olacaktır!

Ve ailesinden yeterince bağımsızlaşıp sağlıklı ilişkiler kurabilmelerini sağlayacaktır!

Aksi halde hayatındaki her türlü detayın kontrolünü yapmakta zorlanacak ve yine her zaman olduğu gibi anne-babasına muhtaç olmaya devam etmesi kaçınılmaz olacaktır!