Çocuklarda Takıntı

Takıntı(obsesyon) sadece yetişkinlerde görülmez, çocuklarda da görülebilir. Genellikle 15 yaş ve öncesi başlar. Az da olsa 5 yaşından önce görülebilir. 

Takıntılı davranışlara örnek verecek olursak belli bir oyuncağa veya kıyafete bağlanma, belli yemekleri yeme diğerlerini reddetme, kendi yatağı dışında uyumama, evinden başka yerde tuvalete girmeme vb. olabilir.

Yapılan çalışmalar takıntı bozukluğunun katılımsal alt yapısının oldukça fazla olduğunu gösterir.

Aşın kuralcı ve disiplinli tuvalet eğitimi veren ve bunun yanında suçlayıcı, utanç duymasına vesile olan ebeveynlik stilleri de takıntı ve takıntılı davranışların gelişmesine ortam hazırlar. Çocuğun strese toleransı düştüğü anda veya taşıyabileceğinden fazla stres yüklendiğinde (bu yaşanan travmatik bir olay ile olabilir) takıntılı davranışlar sergilemeye başlayabilir.

Peki bu durumda ne yapılmalıdır?

Eğer takıntılı davranışlar çevrenin ilgisini çekecek düzeye ulaşıp, çocuğun yaşamını olumsuz yönde etkiler hale geldiyse yardım almak doğru bir karar olur. Örneğin, çocuk takıntılı davranışları yerine getirmek için çok fazla zaman harcıyor ve okula gitmek için bir türlü evden çıkamıyor, temizlik takıntıları nedeni ile defalarca ellerini yıkamaktan cilt sorunları yaşıyor, arkadaşları ile ilişkisi azalıyor vs. ise mutlaka bir ruh sağlığı uzmanına başvurulması gerekir. Uygulanacak tedavi yöntemleri çocuktan çocuğa farklılık gösterse de çoğunlukla hem medikal hem de psikoterapatik müdahalelerin bir arada olması iyileşme sürecini hızlandırmaktadır.