Çocuklarımız bizden neler ister?

Hani sık sık kullanırız ya ''egitim şart '' diye bunun üzerine mizahlar yapılır, yazılar yazılar..Ama sadece okuruz bunları, hangi noktada egitim almamız gerektigini yada kendimizi nasıl geliştirecegimizi bilmeyiz.. Bir kaçıs nokatsı ararız yenilikler karşısında, şimdiki çocuklar şanslı bilgisayar var herşeyi ordan ögreniyorlar. Bizim zamanımızda bir kitabı 2-3 kişi okurdu hemde gaz lambasının altında deriz..

Çocuklarımız soru sorarak ögrenmeye başladıkarını bilmeyiz cocukdan gelen bir soruya genelde verdigimiz cevap git ögretmenine sor ögretmen olan o, bizim işimiz seni okutmak soruna cevap vermek degil. Bir başka cevap olarak da ,çok soru soruyorsun akşama kadar yorulup geliyoz birde senin sorularınla ugraşamam git annene / babana sor. İşte verdigimiz o cevapla cocugu ordan degil kendinden de uzaklastırdıgını çok geç olsada anlarsın.. Çocuk anne babasının yanına gelip soru sorarken korkmaya baslıyor yıne bagıracaklar bana, yıne azarlaycaklar diye düşünerek, yavaşca onlardan uzaklaşmaya başlıyor.. Zamanla bu soguklugu hisseden anne-baba, bu çocugun neyi var bir dedigini iki yapmıyoruz, yedigi önünde yemedigi arakasında şeklinde zelzenişlerde bulunuyorlar.. Yine kendilerini haklı çıkartacak düşünceleriyle '' biz buna çok yüz verdik ondan böyle diklenir konuşmaz seni adam yerine koymaz '' Bizim o çok sevdigimiz çocuklarımız eger bizlerle tam konuşabilseydi bizden neler yapmamızı isterlerdi hiç düşündünüz mü?

'' Gerçek egitim kendinden en iyi vermekden geçer..''

Sevgili anne ve babacıgım,

Bütün duygu ve düşüncelerimi dile getirebilseydim, şunları söylemek isterdim; Sürekli bir büyüme ve degişme içindeyim. Sizin çocugunuz olsam da, sizden ayrı bir kişlik geliştiriyorum. Beni tanımaya ve anlamaya çalışın.

Deneme ile ögrenirim. Bana ayak uydurmakta güçlük çekebilirsiniz.. Oyunda , arkadaşlıkda, uğraşlarımda özgürlük tanıyın. Beni her yerde her zaman koruyup KOLLAMAYIN Davaranışlarımın sonuçlarını kendim görürsem daha iyi ögrenirim. Bırakın kendi işimi kendim göreyim. Büyüdügümü başka nasıl anlarım.

Büyümeyi çok istiyorsam da ara sıra yaşımdan küçük davranmaktan kendimi alamıyorum. Bunu önemsemeyin. Ama sizde beni ŞIMARTMAYIN. Hep çocuk kalmak isterim sonra.

Her istedigimi elde edemeyececegimi biliyorum. Ancak siz verdikce almadan edemiyorum. Bana yerli yersiz söz de vermeyin. Sözünüzü tutamayınca sizlere güvenimde azalır. Bana kesin ve kararlı davranmaktan çekinmeyin. Yoldan saptıgımı görünce beni sınırlayın. Koydugunuz kurallar ve yasakların hepsini begendigimi söyleyemem. Ancak,hiç kısıtlamayıncada ne yapacagımı şaşırıyorum. Tutarsız davrandıgınızı görünce hem bocalıyor hemde bundan yararlanmadan edemiyorum.

Öğütlerinizden çok davranışlarınızdan etkilendigimi unutmayın. Beni eğitirken ara sıra hatalar yapabilirsiniz.. Bunları çabuk unuturum. Ancak,biribirimize saygı ve sevginin azaldıgını görmek beni ve sürekli tedirgin eder. Çok konuşup çok bagırmayın. Yüksek sesle söylenenleri pek duymam. Yumuşak ve kesin sözler bende daha iyi iz bırakır. '' ben senin yaşındayken... '' diye başlayan söylenenleri hep kulak ardı ederim.

Küçük yanılgılarımı büyük suçmuş gibi başıma kakmayın. Bana yanılma payı bırakın. Beni korkutup sindirerek suçluluk duygusu aşılayarak uslandırmaya ÇALIŞMAYIN. Yaramazlıklarım için beni kötü çocukmuşum gibi yargılamayın.

Yanlış davranışımın üzerinde durup düzeltin. Ceza vermeden önce beni dinleyin. Suçumu aşmadıgı müddetce cezama katlanabilirim.

Beni dinleyin. Ögrenmeye en yatkın oldugum anlar, soru sordugum anlardır. Açıklamalarınız kısa ve özlü olsun. Beni yeteneklerimin üstünde işlere zorlamayın. Ama başarabilecegim işleri benden bekleyin. Bana güvendiginizi belli edin. Beni destekleyin; hiç degilse çabalayın. Beni başkalarıyla karşılaştırmayın, umutsuzluga kapılırım. Benden yaşımın üstünde olgunluk beklemeyin. Bütün kuralları birden ögretmeye kalkışmayın, bana süre tanıyın. Yüzde yüz dürüst davranmadıgımı görünce ürkmeyin. Beni köşeye sıkıstırmayın, yalana sıgınmak zorunda kalırım. Sizi çok bunaltsam bile sogukkanlılıgınızı yitirmeyin. Kızgınlıgınızı haklı görebilirim, ama beni aşagılamayın. Hele başkalarının yanında onurumu kırmayın. Unutmayın ki bende sizi yabancıların önünde güç durumlara düşürebilirim.

Bana haksılzık ettiginiz anlayınca açıklamakdan çekinmeyin. Özür dileyişiniz size olan sevgimi azaltmaz, tersine beni size daha çok yaklaştırır. Aslında bende sizleri oldugunuzdan daha iyi görürüm. Bana kendinizi yanılmaz ve erişilmez göstermeye çalısmayın. Yanıldıgınız görünce üzüntüm çok büyükk olur.

Biliyorum ara sıra sizi üzüyor belki de hayal kırıklıgına uğratıyorum. Bana verdiklerinizin yanında benden istediklerinizin çok olmadıgınıda biliyorum. Yukarda sıraladıgım istekler size çok geldiyse bircogundan vazgecebilirim. Yeter ki beni ben oalrak seveceginize inancım sarsılmasın.

Benden örnek çocuk olmamı istemezseniz, bende de sizden kusursuz ana baba olmanızı beklemem. Sevecen ve anlayışlı olmanız bana yeter. Sizin çocugunuz olarak doğmak elimde degildi. Ama seçme hakkım olsaydı, sizden başka kimsenin çocugu olmak istemezdim.. sevgiler Çocuğunuz......