Çocuklarımız gururumuzdur.

Çocuklarımız geleceğimizdir. Çocuklarımız gururumuzdur. Onların eğitimi ve yaşama hazırlanmasında hepimize görev düşmektedir. Bu konuda gereken özen gösterilmelidir.

20-27 Kasım tarihleri arasında “ Evrensel Çocuk Hakları Haftası “ kutlanmaktadır. Ancak bunu bir haftaya değil yaşamın geneline yaymalıyız. Hepimiz onlara özenmez miyiz? Onlarda biraz da kendimizi görmez miyiz? Onlar bizim aynamızdır. Bir çocuk kahkahasını saatlerce dinleyebilirsiniz. Ne saftır ne temizdir o bakışlar, o gülüşler. O pürüzsüz tenlerine dokunduğunuzda yaşamın nasıl da hızla akıp gidiverdiğini de fark edebilirsiniz. O kadife tene zaman içinde çizgiler dolacaktır yaşama tanıklık eden. Taptazedirler, bahar gibi, ilk yaz gibi. Onlar ışıktır yaşamımızda. Hangi ırktan olursa olsun ve hangi dili kullanırsa kullansın onlarla anlaşabileceğimiz tek ortak dil vardır: “ Sevgi “. Toplum psikolojisi sağlam olmalıdır ki sadece beden sağlığı değil ruh sağlığı da yerinde olan çocuklar yetiştirelim.

Hakkı, adaleti, sevgiyi, saygıyı, paylaşmayı önce bizden görsünler ki yaşamlarına yerleştirebilsinler. Sadece ana baba olarak değil toplumun tüm kesimi olarak kendimizi mümkün olduğunca donanımlı tutmalıyız ki onların gereksinimlerini karşılayabilelim. Onlara yetebilelim. Yetişen nesil elbet bizden bir adım hatta adımlarca önde olacaktır, olmalıdır. Onları kendi sabitleşmiş ve eskimiş fikirlerimizin içine hapsetmeye hiç hakkımız yok. Çağdaşlaşma yolunda bizler de adımlarımızı hızlandırmalıyız. Dolayısıyla kuşak çatışmasını da en aza indirmek yine bizim elimizde.

Bu hafta vesilesi ile çocuklarımıza göstermemiz gereken özen hakkında hatırlatmalarda bulunmak ve bir eğitimci olarak düşüncelerimi sizlerle paylaşmak istedim. Tüm çocuklarımızı sevgiyle kucaklıyor ve öpüyorum. Lütfen onları incitmeyelim, incitmeyelim. Yaşamımızda ışık olan çocuklarımızın ışıklarını söndürmelerine izin vermeyelim.

Aşağıda sizlerle çocuk Hakları Bildirgelerini de paylaşıyorum.

Çocuk Hakları Bildirgesi<ı>

1. İlke : Tüm dünya çocukları bu bildirgedeki haklardan din, dil, ırk, renk, cinsiyet, milliyet, mülkiyet, siyasi, sosyal sınıf ayırımı yapılmaksızın yararlanmalıdır.

2. İlke : Çocuklar özel olarak korunmalı, yasa ve gerekli kurumların yardımı ile fiziksel, zihinsel, ahlaki, ruhsal ve toplumsal olarak sağlıklı normal koşullar altında özgür ve onurunun zedelenmeyecek şekilde yetişmesi sağlanmalıdır. Bu amaçla çıkarılacak yasalarda çocuğun en yüksek çıkarları gözetilmelidir.

3. İlke : Her çocuğun doğduğu anda bir adı ve bir devletin vatandaşı olma hakkı vardır.

4. İlke : Çocuklar sosyal güvenlikten yararlanmalı, sağlıklı bir biçimde büyümesi için kendisine ve annesine doğum öncesi ve sonrası özel bakım ve korunma sağlanmalıdır. Çocuklara yeterli beslenme, barınma, dinlenme, oyun olanakları ile gerekli tıbbi bakım sağlanmalıdır.

5. İlke : Fiziksel, zihinsel ya da sosyal bakımdan özürlü çocuğa gerekli tedavi, eğitim ve bakım sağlanmalıdır.

6. İlke : Çocuğun kişiliğini geliştirmesi için anlayış ve sevgiye gereksinimi vardır. Anne ve babasının bakımı ve sorumluluğu altında her durumda bir sevgi ve güvenlik ortamında yetişmelidir. Küçük yaşlarda çocuğu annesinden ayırmamak için bütün olanaklar kullanılmalıdır. Ailesi ve yeterli maddi desteği olmayan çocuklara özel bakım sağlamak toplumun ve kurumların görevidir. Çocuk sayısı fazla olan ailelere devlet yardımı yapılmalıdır.

7. İlke: Genel kültür ve yeteneklerini, bireysel karar verme gücü, ahlaki ve toplumsal sorumluluğu geliştirecek ve topluma yararlı bir üye olmasını sağlayacak eğitim hakkı verilmelidir. Bu eğitimde sorumluluk önce ailenin olmalıdır. Eğitimin ilk aşamaları parasız ve zorunlu olmalıdır.

8. İlke : Çocuk her koşulda koruma ve kurtarma olanaklarından ilk yararlananlar arasında olmalıdır.

9. İlke : Çocuklar her türlü istismar, ihmal, ve sömürüye karşı korunmalı ve hiçbir şekilde ticaret konusu olmamalıdır. Çocuk uygun bir asgari yaştan önce çalıştırılmayacak, sağlığını ve eğitimini tehlikeye sokacak fiziksel, zihinsel ve ahlaki gelişmesini engelleyecek bir işe girmeye zorlanmayacak ve izin verilmeyecektir.

10. İlke : Çocuk ırk, din ya da başka bir ayrımcılığı teşvik eden uygulamalardan korunacaktır. Anlayış, hoşgörü, insanlar arası dostluk, barış ve evrensel kardeşlik ortamında enerji ve yeteneklerini diğer insanların hizmetine sunulması gerektiği bilinciyle yetiştirilmelidir.

TÜRK ÇOCUK HAKLARI BİLDİRİSİ

Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Bildirisi'nin ışığı altında Türk Çocuk Hakları Bildirisi hazırlandı. Bu bildiri 28 Haziran 1963 günü UNESCO Türkiye Milli Komisyonu 7. Genel Kurulunda kabul edildi.

1- İyi bakım, iyi yetiştirilme ve çocuğa uygun bir eğitim, her yerde ilgi, sevgi ve yardım görme her Türk çocuğunun hakkıdır. Resmi, özel her kurum, her yurttaş bu çocuk hakkını tanımak, eldeki olanaklarla onu gerçekleştirmek yükümlülüğündedir. Sıkıntı içinde bulunan çocuğun kurtarılmasına öncelik verilir.

2- 16 yaşından önce hiç bir çocuk resmi öğrenimden alıkonularak özel işlerde çalıştırılamaz. Hiç bir şekilde sömürülemez.

3- Her ana baba çocuğuna bakmak, onu bilgili, becerili ve en iyi şekilde yetiştirmekle yükümlüdür. Orta dereceli öğrenime devam etmeyen, edemeyenlerin gerekli bilgi ve becerileri kazanmaları için devlet kurslar açar. Ana babanın yeterli olmadığı durumlarda bu görev çocuğun birinci derece yakın akrabalarına ve devlete düşer.

4- İlköğrenimden sonra orta dereceli okullara devam etmeyenler, edemeyenler için teknik, tarımsal bilgi ve beceri kazandıran kurslar açılması ve bu kurlardan çocukların yararlanması için Milli Eğitim Bakanlığı, Belediye Başkanlığı ve muhtarlar işbirliği yapmakla yükümlüdür.

5- Sakat ve uyumsuz çocukların iyileştirilmeleri, yaşama zorluğu çeken çocukların kurtarılmaları, durumlarına uygun bir meslek için kendi yaşamlarını kazanacak derecede başarılı ve güçlü yetiştirilmeleri ana baba ile birlikte devletin ve bu amaçla kurulmuş örgütlerin ödevidir.

6- Çocuğun korunması ile ilgili yasalar öncelikle hazırlanıp çıkarılmalı, geciktirilmeden uygulanmalıdır.

Tüm dünya çocuklarını bir kez daha sevgiyle kucaklıyor ve öpüyorum.

Müşerref Özdaş